آلودگی محیط زیست توسط عناصر سنگین به صورت طبیعی یا در اثر فعالیت های بشری اتفاق می افتد. تجمع عناصر سنگین در خاک در نهایت منجر به انتقال و تجمع آن در گیاهان می شود که در نهایت وارد زنجیره غذایی انسان می شود و منجر به بروز خطرات سلامتی می گردد. در این آزمایش گیاه توت فرنگی در قالب طرح کاملا" تصادفی با دو تیمار تحت تغذیه محلول غذایی هوگلند قرار گرفت، همچنین گیاه بادرنجبویه در قالب طرح کاملا" تصادفی با پنج تیمار تحت اعمال تیمارهای پساب صنعتی قرار گرفت تا میزان تغییرات عناصر سنگین در اندام های مختلف آن بررسی شود. در پایان دوره اعمال محلول غذایی و پساب، نمونه های خاک، ریشه، ساقه، برگ، میوه (توت فرنگی) و بذر (بادرنجبویه) با روش تر با استفاده از اسید نیتریک غلیظ و آب اکسیژنه هضم شدند. عصاره های تهیه شده از نمونه ها با دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی واریان 220 قرائت شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار (4/9)SAS و Excel انجام شد. غلظت عناصر آهن، روی، مس، منگنز، نیکل، سرب و کادمیوم در تیمار تحت کاربرد محلول غذایی هوگلند نسبت به تیمار شاهد در خاک و اندام های توت فرنگی تفاوت معنی دار (05/0> p) ایجاد کرد. غلظت عناصر آهن، روی، مس، منگنز، نیکل، سرب و کادمیوم برای تیمارها در خاک نسبت به ریشه و اندام های هوایی توت فرنگی بیشتر بود. متوسط مصرف روزانه عناصر سنگین به طور میانگین در میوه توت فرنگی به ترتیب آهن> روی> سرب> منگنز> مس> نیکل> کادمیوم بود. توزیع عناصر سنگین در گیاه بادرنجبویه تابع فاصله نسبی از محل ورود پساب (خاک) بود که غلظت همه عناصر به صورت خاک >> ریشه > ساقه > برگ > بذر حاصل شدند. نتایج نشان داد که کشت گیاهان در بستر خاکی با منابع مختلف آلاینده منجر به تجمع بیشتر عناصر سنگین در خاک نسبت اندام های گیاهان می شود.
