گودرز احمدوند

با هدف بررسی رفتار اختلاط دوتایی تری‌فلوسولفورون‌متیل، کلریدازون و کلوپیرالید روی علف‌هرز خرفه، سه آزمایش جداگانه در محیط بیرون در دانشگاه بوعلی سینا همدان در تابستان 1402 اجرا شد. در هر آزمایش، مقادیر 0، 25/6، 5/12، 25، 50 و 100 درصد دُز برچسب شده از دو علف‌کش‌ در قالب نسبت‌های اختلاط (100:0)، (80:20)، (60:40)، (40:60)، (20:80) و (0:100) تهیه و در مرحله 4-5 برگی خرفه بکار برده شدند. برهمکنش‌های اختلاط علف‌کش‌ها پس از برازش یک مدل هم‌اثر مناسب (براساس آزمون عدم برازش) روی مقادیر ED50 (مقدار علف‌کش لازم برای کنترل 50 درصدی خرفه) بدست آمده از نسبت‌های مختلف اختلاط تعیین شد. برازش مناسب مدل خطی دُز افزایشی روی مقادیر ED50 بدست آمده از نسبت‌های مختلف اختلاط کلریدازون + تری‌فلوسولفورون‌متیل حاکی از وجود اثر افزایشی بین آنهاست؛ لذا، آنها اختلاط‌پذیر هستند. برازش مناسب مدل غیرخطی هِولت روی مقادیر ED50 بدست آمده از نسبت‌های مختلف اختلاط کلوپیرالید + تری‌فلوسولفورون‌متیل (λ برابر 66/1) حاکی از وجود اثر هم‌افزایی بین آنهاست؛ لذا، آنها نیز اختلاط‌پذیر هستند. در حالی که برازش مناسب مدل غیرخطی وُیلوند روی مقادیر ED50 بدست آمده از نسبت‌های مختلف اختلاط کلوپیرالید + کلریدازون (η1 برابر 7/1 و η2 برابر 8/3) حاکی از وجود اثر هم‌کاهی بین آنهاست؛ لذا، اختلاط این دو علف‌کش توصیه نمی‌شود.