گودرز احمدوند

علف‌های هرز از مهم‌ترین عوامل کاهش کمیت و کیفیت چغندرقند می‌باشند و کنترل آن‌ها از اساسی‌ترین عملیات زراعی در هنگام کشت و کار این محصول به شمار می‌رود. پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به منظور مطالعه اسیدهای سالیسیلیک و آسکوربیک به دو صورت بذرمال و محلول‌پاشی بر میزان حساسیت چغندرقند به علف‌کش اختصاصی کلریدازون در شش مقدار (صفر، 50، 75، 100، 125 و 150 درصد مقدار توصیه شده) اجرا شد. نتایج پژوهش نشان داد که کاربرد مقادیر مختلف علف‌کش اختصاصی کلریدازون به صورت قابل توجهی ویژگی‌های رشدی چغندرقند را کاهش داد. بیش‌ترین تأثیر منفی مربوط به بالاترین مقدار یعنی 150 درصد توصیه شده بود. مقدار 150 درصد باعث کاهش تعداد برگ، سطح برگ و وزن تر و خشک گیاه چغندرقند به ترتیب به میزان 7، 10، 24 و 29 درصد در مقایسه با شاهد بدون علف‌کش شد. همچنین استفاده از اسیدهای سالیسیلیک و آسکوربیک به صورت بذرمال و محلول‌پاشی به صورت معنی‌داری بر تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ و نسبت وزن تر به خشک برگ چغندرقند تأثیر گذاشتند. تیمارهای خیساندن بذر در اسید آسکوربیک و یساندن بذر در اسید سالیسیلیک + محلول‌پاشی با اسید سالیسیلیک بهتر از دیگر تیمارها باعث بهبود ویژگی‌های رویشی مورد بررسی گردید. خیساندن بذر در اسید آسکوربیک تعداد برگ، سطح برگ و وزن تر و خشک گیاه چغندرقند را در مقایسه با شاهد (بدون کاربرد هورمون) به ترتیب به میزان 13، 34، 54 و 30 درصد افزایش داد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از اسیدهای سالیسیلیک و آسکوربیک برای کاهش حساسیت گیاه چغندرقند به علف‌کش اختصاصی کلریدازون توصیه می‌شود.