به منظور بررسی کلونیسازی قارچ، روی ریشه گندم و هشت گونه علفهرز، نه آزمایش مستقل در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار در ساا تلقیح با قارچ ،)Glomus mosseae( 1395 در شرایط گلخانه اجرا شد. آزمایشهای مذکور هر کدام دارای سه تیمار تلقیح با قارچ میکوریزایی گلوموس و شاهد بدون تلقیح بودند. گونههای گیاهی مورد بررسی نیز شامل گندم رقا پیشاتاز و )Piriformospora indica( شبهمیکوریزایی پیریفورموسپورا علفهای هرز چاودار، جودره، جوموشی، یولاف وحشی، خاکشیر شیرین، علف پشمکی، گندمک و خلر بود. بعد از پر کردن گلدانها، اسپور قارچ گلوموس و قطعات میسلیوم قارچ پیریفورموسپورا به گلدانها اضافه و به هر گلدان تعداد 10 گیاهچه منتقل شد و در مرحله 2 تا 4 برگی به سه بوته در هار گلادان تنک شدند. 8 هفته بعد از انتقا گیاهچهها، درصد کلونیسازی، وزن خشک ریشه و اندام هوایی و پاسخ رشد میکوریزایی اندازهگیری و تعیین شد. نتاایج آزمایش نشاندهنده تأثیر متفاوت قارچهای مورد بررسی بر رشد گیاه زراعی و علفهای هرز بود. قارچهای گلوموس و پیریفورموساپورا باه ترتیاب روی 87 و 90 درصد کلونی تشکیل دادند. در بین علفهای هرز، بیشترین درصد کلونیسازی توسط هر دو قارچ، با علف هرز جودره باه میازان / ریشه گندم 9 7 درصد مشاهده شد. وزن خشک ریشه و اندام هوایی چاودار در اثر تلقیح هار / 89 درصد و کمترین میزان کلونیسازی، با ریشه گیاه گندمک به میزان 5 دو قارچ دچار کاهش شد. تلقیح قارچ گلوموس باعث کاهش وزن خشک ریشه و اندام هوایی یولاف وحشی و گندمک شاد. پ اساخ رشاد میکاوریزایی از 48 + درصد در علفهای هرز، متفاوت بود. با توجه به واکنش متفاوت گندم و برخی از گونههای علف هرز ماورد بررسای مانناد چااودار، / -32/26 تا 78 یولاف وحشی و گندمک به تلقیح قارچهای میکوریزایی و شبهمیکوریزایی، بهنظر میرسد کاربرد قارچهای مذکور در مزارع گندم بتواند خسارت علفهای هرز یادشده را کاهش دهد.
