فرهاد سراجی

آموزش و بهسازی نیروی انسانی از وظایف اجتناب ناپذیر سازمان ها محسوب می شود که این مهم اصولاً در قالب برنامه های آموزشی کوتاه یا بلندمدت به اجرا در می آید و در صورتی که اثربخشی مناسبی داشته باشد موجب ارتقای شایستگی پرسنل می گردد. ارزیابی اثربخشی آموزشی، می تواند به تطبیق هر چه بیشتر نیازهای دانشی، مهارتی و رفتاری کارکنان با دوره های آموزشی موجود و جهت-دار کردن برنامه های آموزشی در راستای راهبرد های سازمانی، رضایت کارکنان و نهایتاً هدفمند کردن هزینه های آموزشی بیانجامد. لذا این پژوهش در صدد است تا با ارزیابی اثربخشی دوره های آموزشی با رویکرد استاندارد بین المللی ایزو 10015 در شرکت برق منطقه ای باختر، پیشنهادهای اصلاحی در فرایند آموزش ارائه نماید. این پژوهش از لحاظ پارادایم در چارچوب پژوهش های آمیخته (کمی – کیفی) است و با عنایت به اینکه در صدد ارزیابی اثربخشی دوره های آموزشی می باشد، پژوهشی کاربردی است. جامعه آماری فاز میدانی مشتمل بر کارشناسان و مدیران فوق توزسع برق در استانهای مرکزی، لرستان و همدان، و در فاز کیفی خبرگان و مطلعان مرتبط با امور برق در سه استان مذکور پاسخگوی مصاحبات مذکور بودند. گردآوری داده ها در فاز کیفی، پروتکل و مصاحبه و در فاز کمی از طریق پرسشنامه محقق ساخته و با نمونه گیری هدف مند صورت پذیرفت روایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان تائید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش تعیین پایایی آلفای کرونباخ محاسبه و ضریب پایایی برای ابعاد فرایند استاندارد ایزو در همه مولفه ها بالای 9/0 به دست آمد. برای بررسی و ارزیابی مدل های اندازه گیری متغیرهای نهفته از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) بهره گرفته شد و به منظور نهایی کردن راهکارهای اصلاحی و فرم های الزامات شایستگی مشاغل اصلی از گروه متمرکز مشتمل بر خبرگان منابع انسانی، معاونت بهره برداری و واحدآموزش استفاده شد. نتایج فاز کمی نشان داد در بین مؤلفه های استاندارد ایزو، به لحاظ اولویت، تفاوت معنی داری در سطح 95/0 وجود دارد و بیش-ترین مقدار به الزامات نیازسنجی، اجرا و ارزشیابی اختصاص یافت. مدل تأییدی برازش یافته نشان داد که برازش تمام شاخص های مهم، در محدوده مناسب و قابل قبول قرار دارند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد در کل رضایت نسبی از دوره های آموزشی وجود دارد ولی دوره های برگزارشده اثربخشی مطلوبی ندارند که ابزارها