هدف این پژوهش ارائه الگوی مطلوب برنامه درسی مجازی دانشگاه های علوم دینی بر اساس رویکرد یادگیری مشارکتی در دوره کارشناسی ارشد است. این پژوهش از نوع پژوهش های آمیخته(کمی- کیفی) انجام شد. جامعه آماری شامل اساتید، کارشناسان و دانشجویان مجازی دانشگاه های قرآن و حدیث، جامعه المصطفی و امام خمینی بود. جامعه آماری دانشجویان حدود 1950 نفر بودند. نمونه گیری دانشجویان بر اساس نمونه گیری طبقه ای و حجم نمونه آن با استفاده از جدول مورگان حدود 315 نفر تعیین شدند. نمونه گیری اساتید و کارشناسان فنی با روش نمونه گیری ملاک محور که در مجموع 31 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته است.پایایی پرسشنامه محقق ساخته بر اساس آلفای کرانباخ بررسی شد و مقدار (83/0) بدست آمد. و نیز برای تأمین اعتبار سنجی و باور پذیری از اشخاص متخصص استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های کیفی بر اساس نظریه داده بنیاد و با طی سه مرحله کد گذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. یافته های این پژوهش ابتدا ویژگی های برنامه درسی مجازی با تاکید بر رویکرد یادگیری مشارکتی را آشکار ساخت. سپس با توجه به مؤلفه های استخراج شده وضعیت طراحی و اجرای برنامه درسی مجازی کارشناسی ارشد علوم دینی با رویکرد مشارکتی در شرایط موجود مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت و همچنین ویژگی های طراحی و اجرای برنامه درسی مجازی کارشناسی ارشد علوم دینی با رویکرد مشارکتی در شرایط مطلوب نیز به دست آمد و در نهایت الگویی جهت طراحی و اجرای برنامه درسی مجازی با رویکرد یادگیری مشارکتی ارائه گردد. بخش کمی نیز با توجه به نرمال بودن داده ها از آزمون های آماری پارامتریک مثل t تک نمونه ای و t وابسته و تحلیل عاملی اکتشافی انجام شد. نتایج پس از تحلیل نشان داد برنامه درسی مجازی دانشگاه های علوم دینی با توجه به عناصر برنامه درسی( محتوا، منابع یادگیری، فعالیت یادگیری، روش تدریس، ارزشیابی، نظام پشتیبانی) با توجه به رویکرد یادگیری مشارکتی در شرایط مطلوبی قرار ندارد. و بین وضع موجود و وضع مطلوب تفاوت معنادار است. و نیز بر اساس یافته های کیفی مولفه های برنامه درسی با رویکرد مشارکتی در شرایط مطلوب استخراج گردید.
