هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین مهارت یادگیری مستقل با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا بود. این پژوهش از لحاظ هدف، در زمره پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا در سال 97-96 تشکیل می دهد که تعداد آنها 4383 نفر بود و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 346 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه یادگیری مستقل هوشدار(1394) و پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی صالحی(1391) استفاده شد و برای سنجش روایی پرسشنامه ها از روایی محتوایی استفاده گردید و روایی آن از نظر متخصصان در حد قابل قبولی گزارش شد. برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی پرسشنامه مهارت یادگیری مستقل 914/0 و پایایی پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی 952/0 بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد میزان مهارت یادگیری مستقل و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان بالاتر از حد متوسط(3) قرار دارد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مهارت یادگیری مستقل و خودکارآمدی پژوهشی(R=0/705) رابطه وجود دارد. بین همه ی مولفه های یادگیری مستقل و میزان خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج معادله رگرسیون نشان داد که میزان خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان از طریق خودنظارتی و خودکنترلی، خودانگیختگی و خودابرازی و خوداظهاری قابل پیش بینی است.
