هدف پژوهش حاضر ارزشیابی کیفیت برنامه درسی مجازی دانشگاه علوم قرآن و حدیث بر اساس مدل هائو و باریچ است. روش شناسی این پژوهش از نوع ترکیبی بوده و روش پژوهش از نوع توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش آگاهان کلیدی و 540 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد این دانشگاه هستند. از بین کارکنان باسابقه و آگاه هشت نفر به صورت نمونه گیری هدفمند و آگاه کلیدی انتخاب شدند و از جامعه دانشجویان نیز 104 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای گزیده شدند. مبنای طبقه رشته و مقطع تحصیلی بود. ابزار جمع آوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه محقق ساخته بود. داده های مصاحبه به شیوه کیفی و داده های پرسشنامه با استفاده از آزمون t برای گروه های مستقل تحلیل شد و نتایج آن نشان داد که کیفیت دروندادها، تراکنش ها و بروندادها از مطلوبیت لازم برخوردار است به جز شیوه های ارزشیابی از آموخته ها که نسبتا پایین است و بر اساس مدل حاضر می توان گفت این ضعف به کمبود ابزارهای فناورانه، عدم صلاحیت مدرسان و ویژگی های دانشجویان مربوط می شود.
