فرهاد سراجی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت های پژوهشی فناورانه با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا در سال 94-93 به تعداد 3389 نفر تشکیل می دادند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 346 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته مهارت های پژوهشی فناورانه با ضریب پایایی 89/0 و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی پژوهشی صالحی با ضریب پایایی 96/0 استفاده شد. یافته ها نشان داد میزان مهارت های پژوهشی فناورانه دانشجویان پایین تر از حد متوسط (3) قرار دارد و همچنین میزان خودکارآمدی پژوهشی آن ها بالاتر از حد متوسط (3) می باشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مهارت های پژوهشی فناورانه با خودکارآمدی پژوهشی رابطه مثبتی وجود دارد. همچنین رگرسیون همزمان نشان داد که مؤلفه های مهارت های پژوهشی فناورانه 36/0 درصد واریانس خودکارآمدی پژوهشی را تبیین می کنند