فرهاد سراجی

هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان آشنایی معلمان با صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری در مدارس هوشمند و عادی مقطع متوسطه اول شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران زن (437 نفر) دوره اول متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده و حجم نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان 103 نفر معلمان زن مدارس هوشمند و 102 نفرمعلمان زن مدارس عادی بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود این پرسشنامه دارای 33 گویه و بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت (خیلی زیاد= 5 ، زیاد= 4 ، متوسط= 3 ، کم= 2 ، خیلی کم= 1) تنظیم شده بود. روایی محتوایی پرسشنامه با اعمال نظرات هشت نفر از متخصصان فناوری اطلاعات و تعلیم و تربیت به دست آمده بود و میزان پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 96/0 تعیین شده بود. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مانند: فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جدول ونمودار و آمار استنباطی مانند: t تک نمونه ای وt مستقل استفاده شد. تحلیل یافته ها نشان دادند که میزان آشنایی معلمان مدارس هوشمند با صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری بیشتر از معلمان مدارس عادی بود. همچنین معلمان مدارس هوشمند ازنظر دانش شناختی 34/6 T = ، باوری74/6 T =، مهارت 34/6 T = و خودکارآمدی 42/4T = نسبت به معلمان مدارس عادی در سطح بالاتری قرار داشتند.