چکیده آموزش مهارت ها و یا شایستگی ها در جوامع توسعه یافته و صنعتی در کنار آموزش های نظری نقش بسزایی در رشد و توسعه اجتماعی، اقتصادی و صنعتی دارند. با توجه به پیشرفت های سریع علمی، صنعتی و تکنولوژیکی، آموزش مهارت ها و یا دانش نظری به تنهایی پاسخگوی تغییر و تحولات گسترده نبوده و ما باید فراگیران را به مجموعه ای از مهارت های عمومی از قبیل: حل مسئله، تفکر خلاق، تفکر انتقادی، تعهد و مسئولیت پذیری و... مجهز کنیم تا در عصر دانش به عنوان کارگذاران خلاق دانش محور، تخصص خود را در شرایط متغیر و غیرقابل پیش بینی جامعه خود با حداکثر کار آیی و بهره وری به کار بگیرند. مهارت های عمومی در ادبیات تعلیم و تربیت توسط متخصصان گوناگون ارائه شده اما این مهارت ها بسیار کلی بوده و با توجه به فرهنگ جوامع دیگر بیان شده است. در این نوشته از روش های تحقیق توصیفی و تحلیلی و به روش تفسیر مفهومی برای تحلیل مسائل استفاده شده و تلاش می-شود تا آموزش های عمومی با توجه به ارزش ها و فرهنگ جامعه ایران مورد بررسی قرار گیرد و مؤلفه های مطلوب تربیت عموی جهت تلفیق با دروس و واحدهای تخصصی رشته های مورد نظر ارائه گردد. خلاقیت در تولید، حل بخشی از مشکلات اشتغال، کارآفرینی و خود راهبری فراگیران را می توان از جمله نتایج مثبت تلفیق این مهارت ها با آموزش های تخصصی برشمرد.
