نقص تعادل یکی از عوامل خطر اصلی برای آسیب اسپرین جانبی مچ پا است که میتواند به طوور اابول تووجبی بور فعالیتهای ورزشی نوجوانان تأثیر بگذارد و خطر آسیب را افزایش دهد. هدف این مطالعه، مقایسه شاخصهای کنترل پاسچر در حالت ایستادن تک پا با چشمان باز و بسته در دانشآموزان دختر و پسر مبتلا به نقوص تعوادل و همسوا ن سالم آنها بود. این پژوهش کیس-کنترل شامل دختران و پسران نوجوان ورزشکار شبر همودان بوود کوه حوداال دو سال سابقه ورزش منظم در یکی از رشتههای والیبال یا بسکتبال داشتند. در مجموع ۸۰ورزشکار دختر و پسر براساس نمرات آزمون تعادل Yبه دو گروه مستعد آسیب و سالم تقسیم شدند. ورزشکارانی که در آزمون Yبوه روش پلیسوکی شاخص کمتر از ۹۴درصد و به روش نورنبا نمره کمتر از ۸۰درصد در پای برتر خود داشتند، به عنووان افوراد مسوتعد آسیب شناخته شدند. شاخصهای کنترل پاسچر در وضعیت ایستا با استفاده از آزمون تعادل تک پوا بوا چشومان بواز و بسته به مدت ۳۰ثانیه و با دستگاه فوت اسکن ساخت هلند اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون آنوا فاکتوریل استفاده شد. نتایج نشان داد که در ورزشکاران مبتلا به نقص تعادل طول مسیر جابهجایی مرکز فشار در هور دو حالت چشم باز و بسته و محدوده نوسانات در حالت چشوم بسوته نسوبت بوه همسوا ن سوالم خوود بیشوتر اسوت. همچنین، طول مسیر جابهجایی مرکز فشار در حالت چشم باز و محودوده نوسوانات در حالوت چشوم بسوته در پسوران نسبت به دختران به طور معنیداری بیشتر بود ( .)P>۰/۰5نتایج نشان داد کوه نوجوانوان مبوتلا بوه نقوص تعوادل در مقایسه با همسا ن سالم خود نقص در کنترل وضعیتی نشان میدهنود. همچنوین براسواس نتوایج، پسوران بیشوتر از دختران تحت تأثیر این موضوع ارار میگیرند. این یافتهها اهمیت توسعه برنامههای تمرینی تعادلی را برای رفو ایون کمبودها برجسته میکند
