مقدمه و هدف: والگوس پویای زانو یکی از ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی و تاثیرگذار بر عملکرد افراد است. این ناهنجاری می‌تواند باعث ضعف در تعادل، حس عمقی و کینماتیک اندام تحتانی شود و خطر بروز آسیب را افزایش دهد. همچنین به دلیل ارتباط مفاصل بدن و تاثیرگذاری آن‌ها بر هم محدودیت در دامنه حرکتی مفصل مچ پا می‌تواند این عواقب را تشدید کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر پروتکل STOP-X و ترکیب STOP-X موبیلیزیشن مچ پا بر کینماتیک اندام تحتانی، خطای فرود، تعادل و حس عمقی فوتبالیست‌های نوجوان با والگوس پویا زانو بود. روش تحقیق: در این کارآزمایی تصادفی کنترل شده 45 فوتبالیست پسر 12-14 سال مبتلا به والگوس پویا زانو در سه گروه تمرینات STOP-X، تمرینات STOP-X - موبیلیزیشن مچ پا و کنترل به عنوان نمونه‌های پژوهش حضور داشتند. از تمامی نمونه‌ها در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون آزمون‌های افت-فرود تک‌پا، سیستم نمره دهی خطای فرود، تعادل Y و آزمون ارزیابی حس عمقی در زاویه 45 درجه اکستنشن فعال زانو گرفته شد. مداخله به مدت هشت هفته بود که گروه‌های تمرین پروتکل تمرینی مربوط به خود را دریافت کردند. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از طریق آزمن آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از آزمون تعقیبی بانفرونی انجام شد. همچنین تغییرات درون گروهی با استفاده از آزمون تی وابسته و بررسی درصد تغییرات انجام شد. سطح معنی‌داری در این تحقیق برابر 95 درصد و آلفای کوچکتر از 05/0 درنظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که گروه تمرینات ترکیبی در پس‌آزمون به طور معنی‌داری زاویه والگوس، خطای فرود و خطای باز سازی زاویه مفصلی کمتر و زاویه فلکشن و تعادل پویای وای در نمرات ترکیبی و جهت خلفی-داخلی بیشتری را نسبت به دو گروه دیگر داشته‌اند(05/0≥P). گروه تمرینات stop-x نیز به طور معنی‌داری زاویه والگوس، خطای فرود و خطای باز سازی زاویه مفصلی کمتر و زاویه فلکشن بیشتری را نسبت به گروه کنترل در پس‌آزمون نشان داد(05/0≥P). همچنین در نمرات جهت خلفی-داخلی و قدامی تعادل پویای وای نیز در پس‌آزمون گروه تمرینات ترکیبی نمرات بیشتری را نسبت به گروه کنترل به دست آورد(05/0≥P). در تمامی متغیرها تغییرات معنی‌داری از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون در دو گروه تمرینی دیده شد(05/0≥P)، ولی در گروه کنترل تغییر معنی‌داری دیده نشد(05/0<P).
