فرزانه ساکی

هدف: استئوآرتریت زانو یکی از اختلالات اسکلتی- عضلانی شایع در زنان سالمند است و شیوع آن با افزایش سن به شدت افزایش می‌یابد. استئوآرتریت زانو عامل اصلی درد، محدودیت‌های فیزیکی و کاهش کیفیت زندگی در افراد و به خصوص سالمندان است. ورزش باعث بهبود عملکرد و تسکین درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو می‌گردد، اما پروتکل ورزشی ایده‌آل تعیین نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات بادی بالانس بر متغیر‌های کنترل پاسچر و تعادل، قدرت عضلانی اندام تحتانی و حس عمقی مفاصل زانو و مچ پا زنان سالمند دارای استئوآرتریت زانو بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی در دو گروه کنترل و تمرینی انجام شد. در مجموع 40 نفر از زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه تمرینی در جلسات تمرینات بادی‌بالانس به مدت هشت هفته شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت روزمره خود را ادامه دادند. کنترل پاسچر با استفاده از شاخص عملکرد وومک و آزمون برخاستن و رفتن و هم‌چنین تعادل با استفاده از آزمون شارپند رومبرگ و رسیدن عملکردی ارزیابی شد. قدرت عضلات ران و زانو با استفاده از دینامومتر دستی و حس عمقی مفاصل زانو و پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن مچ پا با روش عکس‌برداری و بازسازی زاویه اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس نسخه 26 صورت گرفت و برای مقایسه نتایج در گروه‌های تمرین و کنترل از آزمون‌های آماری مناسب استفاده گردید. یافته‌ها: تغییرات گروه تمرینی در امتیاز عملکرد فیزیکی وومک، آزمون برخاستن و رفتن، آزمون رومبرگ، آزمون رسیدن عملکردی، قدرت عضلات، حس عمقی مفاصل زانو و مچ پا از پیش آزمون تا پس آزمون بهبود معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان دهنده اثرات مثبت تمرینات بادی‌بالانس در زنان سالمند دارای استئوارتریت زانو بر متغیرهای کنترل پاسچر، تعادل، حس عمقی و قدرت مجموعه عضلات زانو و ران بود. از این رو با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت، بادی‌بالانس به عنوان تمرین درمانی ذهن و بدن برای درمان علائم بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو موثر است.