مقدمه و هدف: محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا به عنوان یکی از مهم ترین ریسک فکتورهای بروز آسیب اندام تحتانی می باشد که باعث تغییر بیومکانیک اندام تحتانی می شود. این موضوع نه تنها ثبات ناحیه مچ و پاسچرال را به مخاطره می اندازد بلکه می تواند کنترل عصبی - عضلانی عضلات پیرامون مچ پا را دچار اختلال کند؛ لذا هدف از تحقیق حاضر تأثیر هشت هفته مداخله اصلاحی بر دامنه حرکتی مچ پا، حس عمقی و فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در زنان دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا است. روش شناسی: در پژوهش حاضر 30 زن فعال دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن مچ پا به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) تقسیم بندی شدند. گروه تجربی مداخله اصلاحی را که شامل ریلیز فاشیا و عضلات خلف ساق پا، تمرینات کششی گروه عضلانی گاستروسولئوس، موبیلیزیشن مفصل تالوکورال و تمرینات تقویتی بود، به مدت هشت هفته انجام دادند در حالی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند و به تمرینات عادی باشگاهی خود پرداختند. دامنه حرکتی و حس عمقی با استفاده از گونیامتر و فعالیت الکتریکی عضلات تیبیالیس قدامی، پرونئوس لانگوس، گاستروکنمیوس داخلی و سولئوس، حین تسک اسکات بالای سر طی فاز نزولی و صعودی ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد (05/0P<). نتایج: پس از اجرای مداخله اصلاحی، تأثیر معناداری در حس عمقی و دامنه حرکتی زنجیره باز و بسته زنان دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن مچ پا مشاهده شد (05/0P<). همچنین نتایج تحقیق تأثیر معناداری در کاهش فعالیت الکتریکی عضلات تیبیالس قدامی و سولئوس در فاز نزولی و صعودی و عضله گاستروکینمیوس داخلی در فاز نزولی نشان داد (05/0P<). اما این تأثیر از لحاظ آماری در ارتباط با عضله پرونئوس لانگوس و همچنین فاز صعودی عضله گاستروکنمیوس داخلی معنادار نبود (05/0P>). بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که انجام هشت هفته تمرین اصلاحی بر دامنه حرکتی و حس عمقی مچ پا و فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در زنان دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا مؤثر است؛ بنابراین می توان از این تمرینات در پروتکل پیشگیری از آسیب ورزشکاران دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا استفاده کرد.
