اهداف در این پژوهش تعیین انحرافات COP در فاز استانس دویدن پس از خستگی در افراد با عارضه لوردوزیس نسبت به افراد سالم. و تعیین فعالیت الکترومایوگرافی عضلات راست شکمی، مورب داخلی، مورب خارجی، مولتی فیدوس و ارکتوراسپاین در فاز استانس دویدن پس از خستگی در افراد با عارضه لوردوزیس نسبت به افراد سالم بود. تعداد 12 دانشجوی ورزشکار مبتلا به هایپرلوردوزیس کمری و 12 نفر دانشجوی ورزشکار با انحنای طبیعی ستون فقرات ناحیه کمری در این مطالعه شرکت کردند. پس از انجام پیش آزمون یعنی دویدن در مسیر 16 متری با سرعت خودانتخابی پروتکل خستگی انجام و پس آزمون انجام شد. حداکثر فشار کف پایی با دستگاه فوت اسکن و فعالیت میوالکتریک عضلات منتخب مرکزی با دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. باتوجه به نتایج به دست آمده بانوان و آقایان لوردوزیس از سیگنال های عضلات منتخب ثبات دهنده مرکزی بخش قدامی تنه (راست شکمی، مورب داخلی و مورب خارجی) با کاهش دامنه فعالیت عضلانی و کاهش فرکانس میانه روبه رو هستیم که به طبع نشان از خستگی آن ها می باشد. که می تواند ناشی از ضعف این عضلات و کوتاهی عضلات آنتاگونیست آن ها در افراد لوردوزیس باشد که منجر به خستگی زود به هنگام آن ها نسبت به عضلات بخش خلفی تنه شده است. از آن سو با افزایش دامنه فعالیت و افزایش فرکانس میانه عضلات منتخب ثبات دهنده مرکزی بخش خلفی تنه (راست کننده ستون مهره ها طویل، راست کننده ستون مهره ها خاصره ای و چندسر) به طور جبرانی روبه رو هستیم. و همچنین با توجه به شواهد موجود و پروتکل خستگی پژوهش حاضر ممکن است عضلات بخش قدامی در گروه های لوردوزیس به دلیل ضعف عضلات بخش خلفی سریعتر به خستگی رسیده باشند. باتوجه به نتایج به دست آمده از گروه نرمال عضلات منتخب ثبات دهنده مرکزی بخش خلفی دچار کاهش دامنه فعالیت و کاهش فرکانس میانه و به طبع آن خستگی شده اند و عضلات منتخب ثبات دهنده مرکزی بخش قدامی به طور جبرانی دچار افزایش دامنه فعالیت و فرکانس میانه شده اند. با توجه به شواهد موجود و پروتکل خستگی پژوهش حاضر ممکن است به دلیل فعالیت جبرانی سایر عضلات خم کننده مفصل ران در افراد نرمال عضلات بخش قدامی کمتر فعالیت کرده باشند و عضلات بخش خلفی زودتر به خستگی رسیده باشند. این اثرات متفاوت می تواند دلیلی برای تفاوت در آسیب ابتلایی گروه لوردوزیس باشد.
