مقدمه و هدف: محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا به عنوان یکی از مهم ترین ریسک فکتورهای بروز آسیب اندام تحتانی می باشد که باعث تغییر بیومکانیک اندام تحتانی می شود. این محدودیت یک عامل خطر برای پیچ خوردگی مچ پا، افزایش آسیب های زانو، ناهنجاری های راه رفتن، نقص تعادل و اختلال در فعالیت های پویاست؛ لذا هدف از تحقیق حاضر تأثیر هشت هفته مداخله اصلاحی بر دامنه حرکتی مچ پا در زنان دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا است. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی است. 30 زن فعال دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن مچ پا به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) تقسیم بندی شدند. گروه تجربی مداخله اصلاحی را که شامل ریلیز فاشیا و عضلات خلف ساق پا، تمرینات کششی گروه عضلانی گاستروسولئوس، موبیلیزیشن مفصل تالوکورال و تمرینات تقویتی بود، به مدت هشت هفته انجام دادند در حالی گروه کنترل به تمرینات عادی باشگاهی خود پرداختند. دامنه ی حرکتی دورسی فلکشن مچ پا در زنجیره باز و بسته با استفاده از گونیامتر اندازه گیری شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس ترکیبی با اندازه های تکراری استفاده شد (05/0>P). نتایج: نتایج نشان داد دامنه حرکتی دروسی فلکشن مچ پا در هر دو زنجیره حرکتی باز و بسته از پیش آزمون تا پس آزمون تغییرات معنی داری دارد (05/0>P). نتایج بین گروهی نیز حاکی از تفاوت معنی دار گروه های تحقیق در پس آزمون بود (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که انجام هشت هفته تمرین اصلاحی بر دامنه حرکتی زنان دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا مؤثر است؛ بنابراین می توان از این تمرینات در پروتکل پیشگیری از آسیب ورزشکاران دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا استفاده کرد.
