سندروم متقاطع فوقانی به عنوان نوعی ناهنجاری اسکلتی عضلانی شناخته می شود که در بین نوجوان شایع است. اختلال در برخی فاکتورها زمینه ساز بروز این سندروم می باشد که ازجمله این متغیرها می-توان به کاهش حس عمقی کمربند شانه اشاره کرد. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر بخشی تمرینات ثبات دهنده کتف و ترکیب تمرینات ثبات دهنده کتف - اصلاح الگوی تنفسی بر حس عمقی شانه در دختران دانش آموز دارای سندرم متقاطع فوقانی بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون است. 49 دانش آموز دختر دارای سندروم متقاطع فوقانی غربالگری شده و به صورت داوطلبانه وارد پژوهش شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 60 دقیقه تمرین دریافت کردند. ارزیابی حس عمقی به وسیله گونیامتر در دو مرحله، قبل و پس از مداخله صورت گرفت و داده ها مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت مقایسه درون گروهی از آزمون تی زوجی و برای بررسی اثر تعاملی زمان بر گروه از آزمون آنالیز واریانس ترکیبی با اندازههای تکراری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد حس عمقی مفصل شانه حین تکلیف چرخش خارجی در گروه تمرینی ثباتی - تنفسی بهبود بیشتری نسبت به گروه ثباتی داشته است. باتوجه به نتایج به نظر می رسد هشت هفته تمرینات ثباتی - تنفسی بر افزایش حس عمقی مفصل شانه و کاهش خطای بازسازی زاویه موردنظر تأثیر بیشتری نسبت به گروه تمرینات ثباتی داشته است؛ لذا می توان آن را به عنوان روش تمرینی مناسب برای درمان افراد مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی توصیه کرد.
