آسیب ACL یکی از آسیبهای جدی و پرهزینه است که از آن بهعنوان کابوس ورزشکاران نام برده شده است. افزایش زاویه والگوس زانو در خلال حرکات پویا نظیر فرود و اسکات یکی از عوامل خطرآفرین آسیب زانو و کاهش بازده مکانیکی حرکت است. هدف مطالعه حاضر مقایسه فعالیت فیدفورواردی عضلات زانو ورزشکاران زن با و بدون والگوس داینامیک زانو در طی فرود تک پا است. مواد و روش ها در پژوهش حاضر، 32 زن ورزشکار به عنوان آزمودنی شرکت کردند که در دو گروه سالم و والگوس (زاویه والگوس بیشتر از 12 درجه) قرار داده شدند. فعالیت فیدفورواردی عضلات همسترینگ داخلی، همسترینگ خارجی، واستوس داخلی، واستوس خارجی، دوقلوی داخلی و دوقلوی خارجی این افراد در حین فرود تک پا با پای برتر از ارتفاع 50 سانتی متری ثبت شد. فعالیت فیدفورواردی عضلات در 150 میلی ثانیه قبل از تماس پا با زمین اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) با سطح معناداری 0/05≤p استفاده شد. یافته ها یافته های تحقیق حاضر نشان داد فعالیت فیدفورواردی عضلات خارجی زانو در افراد با والگوس داینامیک زانو نسبت به افراد سالم بیشتر است (05/05
p). نتیجه گیری به نظر می رسد فعالیت فیدفورواردی عضلات خارجی زانو در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو در مقایسه با ورزشکاران زن سالم بیشتر از عضلات داخلی زانو است که این موضوع والگوس زانو را در حین فعالیت های پویا افزایش می دهد؛ در نتیجه ریسک آسیب ACL در این افراد افزایش می یابد
