فرزانه ساکی

مقدمه و هدف: جلوآمدگی سر یکی از اختلالات شایع پاسچرال می باشد که مرتبط با سبک زندگی امروزی می باشد. این اختلال ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در کنترل حرکتی عضلات ناحیه گردن شود. اگرچه شواهد مبنی بر وجود ارتباط بین پوسچر سربه جلو و افزایش درد و مشکلات شانه وجود دارد، اما مطالعات کمی چگونگی این ارتباط را حین فعالیت های داینامیک بررسی کرده اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب تنه و گردن در افراد دارای عارضه سربه جلو و مقایسه آن با افراد سالم حین راه رفتن بود. روش شناسی: در این تحقیق 20 نفر پسر شامل (10 نفر دارای عارضه سربه جلو و 10 نفر دارای پوسچر سر نرمال) از بین دانش آموزان شهرستان همدان انتخاب شدند. در ابتدا به وسیله گونیامتر زاویه کرانیوورتبرال آزمودنی ها اندازه گیری شد. افرادی که زاویه کرانیوورتبرال آن ها در محدوده ی 5/1±7/42 اندازه گیری شد، در گروه سربه جلو قرار می گرفتند. سطح فعالیت الکترومایوگرافی عضلات استرنوکلایدوماستوئید، تراپزیوس فوقانی و تحتانی، دندانه ای قدامی و ارکتوراسپاین گردنی حین راه رفتن توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی (16 کاناله بی سیم BTS FREE EMG300 ,BTS Bioengeeri,Italy) ثبت شد. برای نرمالایز کردن نتایج بدست آمده از الکترومیوگرافی از حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک (MVC) استفاده شد. نسبت مشارکت هر عضله نیز از تقسیم فعالیت الکترومیوگرافی نرمال شده آن عضله بر مجموع فعالیت الکترومیوگرافی نرمال شده همه عضلات تحت پژوهش بدست آمد. یافته ها: جهت مقایسه میزان فعالیت الکترومیوگرافی هر یک از عضلات و همچنین مقایسه نسبت مشارکت هر عضله در دو گروه از آزمون آماری t مستقل استفاده گردید. تجزیه و تحلیل آماری افزایش معناداری در میزان فعالیت الکتریکی تراپزیوس فوقانی راست (035/0=p) در گروه سالم را نشان داد. همچنین با مقایسه نسبت مشارکت هریک از عضلات بین گروه سالم و دارای عارضه سربه جلو، افزایش معناداری در نسبت فعالیت الکتریکی عضله تراپزیوس فوقانی راست(026/0=p) در گروه سالم مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: فعالیت الکترومایوگرافی نرمال شده عضله تراپزیوس فوقانی راست حین راه رفتن درافراد سالم بالاتر از افراد دارای عارضه سربه جلو است. نتایج حاضر این تئوری که تغییرات پوسچر سر می تواند فعالیت عضلانی را حین فعالیت های داینامیک تغییر دهد، تأیید می