ناحیه مرکزی بدن به عنوان مجموعه کمری- لگنی- رانی تعریف شده است. مرکز بدن در واقع همان جایی است که مرکز ثقل بدن در آن واقع شده و حرکات بدن از آنجا آغاز می شود . مرکز بدن به عنوان جعبه ای در نظر گرفته شده که عضلات شکمی در جلو، مولتی فیدوس در عقب، عضله دیافراگم به عنوان سقف و عضلات لگن در کف آن قرار گرفته اند. . باور بر این است که ناحیه مرکزی بدن به عنوان پایه و اساس زنجیره حرکتی مسئولیت تسهیل انتقال نیروها و گشتاورها را بین اندام های فوقانی و تحتانی در تکلیف های حرکتی درشت در زندگی روزمره، ورزش و تمرین به عهده دارد. ناحیه مرکزی در برگیرنده ترکیب کمری- لگنی- رانی با 29 جفت عضله می باشد.. مفهوم کلی و جامعی برای تعریف ناحیه مرکزی بدن وجود ندارد، اما برخی چارچوبی را به طور سازمان یافته ایجاد کرده اند. Bergmark (1989) عضلات ناحیه مرکزی بدن را برای ساده تر توضیح دادن پایداری به دو دسته اصلی تقسیم کرده اند: اولین دسته، عضلات سراسری می باشند. این عضلات تولیدکننده گشتاورهای بزرگ تر عضلانی هستند که لگن خاصره را به قفسه سینه اتصال می دهد و به صورت سطحی قرار گرفته اند و حرکات بزرگ تر تنه را تولید می کنند .دسته دوم، عضلات موضعی می باشند که این عضلات عمقی هستند، که از زائده عرضی یک مهره شروع شده و به زائده عرضی مهره بالایی یا پایینی میچسند و ثبات سگمنتال را برای ناحیه کمری فراهم می کند. این عضلات به دلیل طول اهرمی کوتاهی که دارند حرکات کنترل ناحیه کمر را کنترل می کنند
