فرزاد ناظم

مقدمه: در این مطالعه تاثیر تمرینات هوازی همراه با مصرف مکمل ال آرژنین پر مارکرهای آنژیوژنیک ناحیه در معرض خطر بطن چپ موشهای با انفارکتوس قلبی بررسی شد. روش کار: 40 سر موش صحرایی نر ویستار چهار هفته پس از انفارکتوس قلبی به صورت کاملاً تصادفی در چهار گروه 1 گروه کنترل Sed-MD (1) : گروه ال آرژنین (La-MI (1) - گروه تمرینی (Ex-MI (10) و 4 گروه تمرینی همراه با مصرف مکمل ال آرژنین (ExLa (10) تقسیم بندی شدند گروه Ex-MI و گروه Ex+La به مدت 10 هفته تمرین ورزشی دویدن برروی تردمیل هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 50 دقیقه با سرعت 17 متر بر دقیقه را انجام دادند همچنین ال آرژنین به صورت محلول در آب (4) در اختیار آزمودنیها قرار گرفت میزان بیان ژن عامل رشد آندوتلیال عروق (VEGF) و آنژیوستاتین ناحیه در معرض خطر بطن چپ به روش RT-PCR چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار به روش ایمونوهیستوشیمی و اندازه ناحیه انفارکته به روش رنگ آمیزی H&E مورد اندازه گیری قرار گرفت آنالیز آماری دادههای حاصل با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت یافته ها: نتایج آنالیز آماری نشان داد که میزان بیان زن VEGF و آنژیوستاتین در پاسخ به تمرینات ورزشی با و بدون مصرف مکمل ال آرژنین کاهش یافت (0٫05>P) همچنین میزان چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار ناحیه در معرض خطر بطن چپ به طور معناداری در گروه تمرینی همراه با مصرف مکمل ال آرژنین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش پیدا کرد. میزان افزایش چگالی مویرگی در گروه تمرین کرده همراه با مصرف مکمل بیشتر از گروه تمرینی بدون مصرف مکمل ال آرژنین بود (0٫03=P). همچنین نتایج نشان داد که اندازه ناحیه انفارکتوس در گروههای مورد مطالعه تفاوت معناداری نداشت (0٫11=P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ده هفته فعالیت استقامتی هوازی همراه با مصرف مکمل ال آرژنین 4 بعد از انفارکتوس قلبی چگالی مویرگی و نسبت مویرگ به تار ناحیه در معرض خطر بطن چپ را احتمالاً از طریق کاهش آنژیوستاتین به طور معناداری افزایش میدهد اما اندازه ناحیه انفارکتوس را تغییر نمی دهد بنابراین این احتمال وجود دارد که بهبود عملکرد سیستولیک بطن چپ در پاسخ به تمرینات ورزشی تا اندازه ای ناشی از عروقی شدن ناحیه در معرض خطر بطن باشد. همچنین مصرف ال آرژنین 4 همراه با تمرینات ورزشی موجب تاثیرات اضافی بر فرایند آنژیوژ