مقدمه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری مزمن دمیلیناسیون سیستم اعصاب مرکزی که با اختلال در سیناپس عصب و تظاهرات بالینی گوناگون آشکار میگردد. هدف این مطالعه بررسی مداخله برنامه های ورزشی TRX و پیلاتس بر پارامترهای تعادل ظرفیتهای عملکردی و هوازی و شاخص خستگی بیماران زن مبتلا به MS میباشد. روش 27 زن بیمار مبتلا به MS در شهر اصفهان با میانگین سن 37٫417٫57 سال سابقه بیماری 1377 11٫31 سال . درجه ناتوانی (EDSS) (1٫10٫8 ارزیابی گردید بیماران در سه گروه تصادفی 9 نفری قرار گرفتند. گروههای ورزش TRX و پیلاتس به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه فعالیت کردند متغیرهای عملکردی و شاخص خستگی با تستهای استاندارد و ظرفیت هوازی هنگام کارسنجی زیر بیشینه YMCA اندازه گیری شدند. یافته ها: میانگین پارامترهای تعادل پویا، سرعت راه رفتن و اجرای ازمون TUG و مسافت آزمون 6 دقیقه پیاده روی تند در هر سه گروه مطالعه افزایش معناداری را نشان داد (0٫01=P). براورد ظرفیت هوازی هنگام کارسنجی پایی تفاوت معناداری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (0٫969=P) اما میانگین ایندکس ضربان قلب و ضربان قلب ریکاوری برنامه ارگومتری زیر بیشینه گروههای تجربی تفاوت معنادار با گروه کنترل داشت همچنین امتیاز سطح خستگی روزانه دو گروه تمرینی تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت. نتیجه گیری مداخلات هر دو برنامه ورزش TRX و پیلاتس به مدت 8 هفته به بهبود شاخصهای منتخب ظرفیت عملی تعادل عوامل عملکردی و خستگی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجامیده است با این حال به نظر می رسد که الگوی ورزش TRX بر تغییرات میانگین متغیرهای وابسته قابل توجه باشد. بطور کلی این یافته ها میتواند برای مربیان و بیماران علاقمند در طراحی و انتخاب برنامه TRX یا پیلاتس در مسیر ارتقای ظرفیتهای عملکردی و کارایی دستگاه قلبی تنفسی و در نتیجه بهبود نسبی زندگی روزانه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، مفید واقع شود.
