فرزاد ناظم

زمینه ل هدف: افراد مبتال به مولتیپل اســکلروزیس احتماالً با اختالل در راه رفتن و تعادل فیزیکی مواجه هســتند. نقش فعالیت ورزشـی بهعنوان یک روش غیردارویی برای توانبخشـی این بیماران مؤثر گزارش شـده اسـت. هدف از این مطـالعـه، بررســـی مـداخلـه تمرینـات ورزشـــی تعلیقی TRX و پیالتس بر پـارامترهـای تعـادل و ظرفیـتهـای عملکرد ی بیماران مبتال به مولتیپل اسکلروزیس است. مواد ل رلش ها: در این مطالعه،30 زن بیمار مبتال به MS درشهر اصفهان با میانگین سنی (57 /7 ± 41 /37) سال و سابقه بیماری (77 /3 ± 31 /11) سال و درجه ناتوانی (EDSS (84 /0 ±81/1 در سه گروه تصادف ی 10 نفره قرار گرفتند. گروه کنترل، گروهها ی تمرین کرده TRX و پیالتس، ظرف هشت هفته و هفتهای سه جلسه فعالیت داشتند. متغیرهای تعادل و ظرفیتهای عملکردی با آزمون های استاندارد اندازه گی ری شد. تجزیهوتحلیل داده ها در سطح 5 درصد با آزمون تحلیل کواریانس انجام گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد هر دو برنامه ورزشی موجب تفاوت معناداری در میانگین پارامترهای تعادل برگ (005 /0=P) ، سرعت راه رفتن (000 /0=P) و اجرای آزمون TUG( 000 /0=P )و مسافت آزمون 6 دقیقه پیادهروی در دو گروه تمرینی و به صورت بارزتر در گروه TRX نسبت به گروه کنترل گردید (004 /0=P) اما در آزمون 2 دقیقه پیادهروی، تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد (147 /0=P). نتیجهگیری: مداخالت هر دو برنامه ورزش TRX و پیالتس به مدت 8 هفته، به بهبود شاخص های منتخب ظرف یت عملی و تعادل بیماران زن مبتال به مولتیپل اسکلروزیس انجام یده است. به نظر می رسد الگوی ورزشی TRX بر تغییرات میانگین متغیر های وابسته قابل توجه بود .