پیشرفت فناوری های متنوع ماشینی عصر جدید در متن زندگی کم تحرک، به موازات ارتقای سطح فرهنگ بهداشت فردی و اجتماعی جوامع انسانی، بطور ناخواسته طیف گسترده ای از نارسایی های قلبی عروقی، متابولیک، آسم و سندروم چاقی، از کارافتادگی دوره میانسالی و سالمندی، تحمیل هزینه های اقتصادی و سرانجام مرگ را به همراه داشته است. در این میان، با افزایش جمعیت شهرنشینی جهان در حال توسعه، شیوع عوامل خطرساز بیماری ها رو به افزایش بوده است. به نظر می رسد، این هشدار بویژه در رابطه با بیماری های قلبی-عروقی، به عنوان شایع ترین علت مرگ در سال 2020 تبدیل شود. درمان بیماران مبتلا به اختلال عملکرد دستگاه گردش سیستمیک و نارسایی های عملکرد غدد درون ریز بر حسب نوع تشخیص بالینی بیمار، روش درمان دارویی یا احتمالاً جراحی را در بر می گیرد. اما بطور کلی ظرفیت عملی این بیماران کاهش یافته و انان برای بازگشت به زندگی روزمره، با رویکرد بهبود عملکرد فیزیولوژیکی و روانی، باید در کنار تداوم درمان بالینی با تعامل اثر بخش پزشک معالج و فیزیولوژیست ورزش، در یک برنامه نوتوانی فیزیکی هدفمند نیز شرکت نمایند . بنابراین با استناد به شواهد علمی، الگوهای متنوع فعالیت های بدنی با رویکرد پیشگیرانه و توانبخشی می تواند بخش عمده ای از فرآیند کنترل و درمان نسبی بیماری را در برگیرد؛ بطوری که متخصصین علوم پزشکی و ورزشی با درک افزایش همه گیری این دسته از بیماریها در کشور، مطالعات تجربی و بالینی قابل ملاحظه ای را ارایه کرده اند. با این حال، همچنان نیاز به مهندسی، تدوین رویکرد بومی و عملیاتی برای جهت دهی پژوهش های آینده بیشتر احساس می شود. این رهیافت در پرتو واکاوی گزارشهای علمی موجود در نشریات معتبر داخل و خارج که معمولا برخاسته از پروژه های کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی در رشته فیزیولوژی ورزش، دست یافتنی است؛ منوط به اینکه صاحب نظران و نخبگان مشفق دانشگاهی در دو قلمرو علوم پزشکی ( وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی ) و رشته فیزیولوژی ورزش (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری) ، تعامل جدی و پیگیرانه ای را در ساماندهی این راه مشترک مصروف دارند تا به تدریج شاهد بروزخدمات علمی و بالینی سازمان یافته میان دو حیطه یادشده برای ارتقای سطح نوتوانی این دسته از بیماران در کشور پهناور ایران باشیم
