فرزاد ناظم

مقدمه و هدف: در این مطالعه تاثیر زودگذر اجرای حرکت اسکات بصورت تکپا و جفتپا بر اساس روش نیرومندسازی پس فعالی، بر عملکرد عضلالات منتخب هنگام پرش مردان ورزشکار بررسی میشود. EMG پرش عمودی و فعالیت 20 سال، و زن: /94±2/ روششناسی: آزمودنیها 20 مرد ورزشکار ( 10 نفر بسکتبالیست و 10 نفر والیبالیست ) تمرین کرده بودند ( سن : 56 180 سانتیمتر ) که داوطلبانه در این طرح شرکت کردند. آزمودنیها در سه روز متفاوت هر سه پروتکل : 1- گرم ± 6/ 74 کیلوگرم، قد: 55 /64±6/72 کردن مطلق ( دویدن روی تردمیل با سرعت 9 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 دقیقه و انجام حرکات کششی ظرف 3 دقیقه)، 2- گرم کردن به همراه اجرای 1 و 3- گرم کردن با اجرای یک نوبت دو تکراری نیماسکات پویای تک پا با RM یک نوبت با دو تکرار نیماسکات پویای جفتپا با شدت 90 درصد عضلالات EMG 1را بطور تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی در پنج دقیقه ریکاوری هر سه پروتکل انجام گرفت و فعالیت RM شدت 90 درصد استخراج گردید. برای تحلیل RMS/MVC ثبت و شاخص ( MVC) چهارسررانی و همسترینگ در فاز کانسنتریک پرش و هنگام انقباض ارادی بیشینه آماری دادهها از آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتهها: ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکلهای دوم و سوم (نیرومندسازی پسفعالی) نسبت به روش گرم کردن مطلق (سنتی ) بطور معناداری عضلالات چهارسررانی و همسترینگ ورزشکاران در سه پروتکل تمرینی EMG اما در فعالیت ،( P=0/ و 043 P= 0/ افزایش یافت (به ترتیب 018 .( P≥0/ تفاوت معناداری مشاهده نگردید( 005 نتیجهگیری: روش گرم کردن ویژه با استفاده از نیماسکات تکپا و جفتپا بهتر میتواند عملکرد پرش عمودی این ورزشکاران را بهبود دهد که احتمالالا به تغییرات درونعضلالانی وابسته است.