در ایران، حقوق اساسی به عنوان یکی از شاخه های مهم دانش حقوق از زمان انتشار نخستین درس نامه تا به امروز میراثی بیش از یک سده دارد. این میراث حقوقی تنها زمانی می تواند ارزیابی دقیق شود که مورد نقد و بررسی قرار گیرد. یکی از جهات این نقد، دیدن آثار تاثیرگذار و نوشته های بزرگان این دانش است. در این مقاله کوشش شده است نگاه دکتر سید محمد هاشمی به عنوان یکی از بزرگان این دانش به حقوق اساسی مورد آسیب شناسی قرار گیرد. نوشته های دکتر هاشمی در تاریخ حقوق اساسی ایران جایگاه مهمی دارد و نخستین شرح تفصیلی و مهم از قانون اساسی جمهوری اسلامی توسط ایشان صورت گرفته است و بیشتر حقوقدانان حقوق اساسی در دهه های اخیر دنباله روی رویکرد ایشان بوده اند. از نکات مثبت رویکرد ایشان توجه به نهادهای سیاسی، توجه به حقوق بشر و آزادی های عمومی، مبنا قرار دادن حاکمیت قانون است. این مقاله بیشتر بر کاستی نگاه ایشان متمرکز است. از مهم ترین کاستی های رویکرد ایشان به حقوق اساسی می توان به غلبه نگاه هنجارگرایی، فقدان نگاه تاریخی، کم توجهی به مبانی، فقدان توجه به حوادث سیاسی و عدم رعایت استانداردهای کتب درسی اشاره کرد.
