دادرسی عادلانه به مجموعه استانداردها و قواعدی گفته می شود که بر مبنای ابزارها و اهرم های مشخصی که مناسب با وضعیت طرفین دعوی در نظر گرفته می شود، آن ها را در یک فضای متعادل و متوازن قرار می دهد و به دنبال آن است تا اصحاب دعوی در نهایت بی طرفی قضائی بتوانند از ظرفیت ها و لوازم مشخص قانونی بهره مند شوند. ابزارهای عادلانه دادرسی کیفری تحت حمایت اصول بنیادین بشری و قضائی قرار می گیرند و بر پایه آن است که می توانند ابزارهای خود را توجیه نمایند و اهمیت آن را برجسته سازند. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 با اصلاحات 1394 توانسته است معیارهای جدیدی را در عرصه منصفانه شدن دادرسی کیفری به کار گیرد که در قوانین سابق بر آن وجود نداشت و این معیارها در سراسر فرایند دادرسی کیفری در ابتدای تعقیب تا پایان مرحله تحقیقات مقدماتی به تناسب تثبیت شده اند. حضور وکیل در مرحله تحت نظر قرارگرفتن متهم توسط ورود ابتدایی ضابطین دادگستری تا خاتمه فرایند تحقیقات مقدماتی، حق بر اطلاع رسانی و بهره مندی متهم از حقوق مندرج در قانون، اعتراض به قرارهای منتهی به بازداشت، در کنار قواعد و مقررات تشکیل دهنده این موضوعات می تواند از نوآوری های قانون آیین دادرسی کیفری 1392 باشد.
