برخی از جرایم به دلایلی مانند ماهیت خاص رفتار یا شخصیت مرتکبین یا عبور مرتکب از مرزهای کشور محل وقوع، با بیش از یک دولت مرتبط شده و همکاری و معاضدت دولت ها را در مبارزه با این دسته از جرایم ایجاب می نماید. انعقاد معاهدات و موافقت نامه های دو یا چندجانبه، گامی در راستای تحقق این ضرورت بوده کهبه ارائه چارچوب این همکاری هامی پردازند. درگذشته ابزارهای سنتی مختلفی مانند استرداد و معاضدت قضایی در رسیدن به این هدف مورد استفاده قرار گرفته که تقریباً شناخته شده هستند، اما در این میان یکی از ابزارهای نوین و مدرن همکاری بین المللی، انتقال محکومان است.امروزه انتقال محکومان خارجی ازکشوری که در آن به مجازات سالب آزادی محکوم شده اند به کشوری که تابعیت آن را دارند به عنوان یکی از ابزارهای معاضدت بین المللی در امور جزایی مورد استفاده قرار می گیرد.این شیوه، به تازگی در روابط میان کشورها و در اسناد بین المللی به عنوان ابزاری در جهت انتقال محکومٌ علیه از کشور بیگانه به کشوری که وی با آن از نظر مؤلفه های تابعیت یا اقامتگاه ارتباط دارد، مورد قبول قرار گرفته است.در این نوشتار به تبیین و تحلیل جایگاه این نهاد در سطح بین المللی و موازین حقوقی ایران پرداخته شده است.
