اثر غلظت های مختلف پاکلوبوترازول به سه روش محلول پاشی برگی (100، 175، 225 و 300 پی پی ام) ، محلول دهی به خاک (5، 10، 20 و 30 پی پی ام) و خیساندن بذر (50، 200، 500 و 1000 پی پی ام) روی کاهش رشد نشاء خیار گلخانه ای رقم نگین در مقایسه با شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در بهار 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به مرحله اجرادرآمد. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت های به کاربرده شده در دو روش محلول پاشی برگی و خاکی بالا بوده و در نتیجه گیاهان مورد نظر از لحاظ ظاهری و کیفی مناسب تولید نبودند. اما در روش خیساندن بذر نتایج رضایت بخشی مشاهده شد به طوریکه تیمار ppm 500 پاکلوبوترازول با میانگین وزن میوه 58/4 گرم و 21 درصد کاهش ارتفاع نسبت به شاهد تیمار مفید و قابل توصیه در پرورش نشاء خیار ارزیابی گردید.
