در دنیای امروزی، افزایش تأثیر مثبت ویژگیهای شخصیتی ستارگان در جذابیت کالاهـا و خدمات، آنها را به ارزش اقتصادی تصویر خود در عرصه تبلیغات تجاری آگـاه نمـوده و این امر تمایل اسپانسرها به انعقاد قرارداد بهرهبرداری با آنان در مقابـل عـوض را بیشـتر کرده است. حقوق ستارگان نسبت به صدا، تصویر و سایر ویژگیهای شخصی و ظـاهری خود در این زمینه، «حقوق تصویری» نامیده مـیشـود. هرچنـد بهـرهبـرداری از حقـوق تصویری ستارگان، قاعدتاً به موجب قرارداد و در مقابل پرداخـت مبلـغ و هزینـه صـورت میگیرد، احتمال بهرهبرداری غیرمجاز نیز وجود دارد که موجـب تضـرر سـتاره و تضـییع منافع اقتصادی وی میشود. در برخی کشورهای غربی، در راستای حمایت از آنهـا نهـاد جدیدی تحت عنوان «حق شهرت» به رسمیت شناخته شده است، یا از ابزارهای حقـوق مالکیت فکری و مسئولیت مدنی به منظور حمایت از حقوق تصویری استفاده میشود؛ بـا اینحال، وضعیت کاملاً شفاف نیست. در نظام حقوقی ایران نیز با توجه به پوشش ناکافی حقوق مالکیت فکری نسبت به این موضوع و عدم حمایت قانونی کافی و شفاف از حقوق تصویری، وضعیت این موضوع مبهم بوده، این امر چه بسا برای صاحبان شـهرت، منجـر به بیعدالتی گردد.؛ زیرا استفاده غیرمجاز از حقوق تصویری ستارگان، موجب ضرر مـالی و معنوی آنها میشود که اعتقاد به عدم پیشگیری یا عدم جبران آن، خلاف اصـول کل ـحقوقی و اخلاقی است. از اینرو، به لحاظ فقدان نهاد حمایتی خـاص و نظـر بـه اینکـه قواعد حقوق مالکیت فکری این موضوع را پوشش نمیدهد، لذا ستارگان در تدارک ضـرر خود، میتوانند به نهادها و موجبات ضمان قهری و قوانین مربـوط بـه مسـئولیت مـدنی متوسل شوند. با توسل به قواعد ضمان قهری، ستارگان میتوانند اجـرتالمثـل اسـتیفا از حقوق تصویری را مطالبه و نیز کلیه خسارات مادی و معنوی ناشی از استفاده غیرمجاز از حقوق مزبور را جبران نمایند.
