فیض الله جعفری

چکیده: تجارت الکترونیکی یکی از مباحث حائز اهمیت در قرن حاضر می باشد که با توجه به نوظهور بودن، بی شک نیاز به اختصاص قوانین ویژه در آن به نحو قابل توجهی احساس می شود. از این روست که چه در در سطح ین المللی و چه در سطح ملی، تلاش های مستمری در این راستا، در سال های اخیر صورت گرفته است. یکی از مباحث اصلی تجارت الکترونیکی، قراردادهای الکترونیکی هستند که خود شامل بخش‎های گوناگونی از جمله نحوه ی نعقاد، زمان و مکان تشکیل، نقش نماینده ی الکترونیکی و همچنین بحث انحلال می شود. قواعد و مقررات شفاف و منظم در زمینه ی تجارت الکترونیکی و به خصوص قراردادهای الکترونیکی، نقش مؤثری در گسترش روابط الکترونیکی خواهد داشت، اما در حقوق کشورمان مبحث بسیار مهم انحلال قراردادهای الکترونیکی جز در مواد معدودی مورد بررسی قرار نگرفته است. اگرچه با توجه به اینکه در صورت سکون قانون خاص (قانون تجارت الکترونیکی) می توان به قانون عام (قانون مدنی) مراجعه کرد، در این نوشتار، این مسأله مورد بررسی قرار می گیرد که با در نظر گرفتن ویژگی الکترونیکی بودن این نوع از قراردادها، تنها نمیتوان با توجه به قواعد عمومی قراردادها در مورد انحلال قراردادهای الکترونیکی عمل نمود و در این راستا، تفاوت ها و شباهت ها از جمله در بحث خیار مجلس، خیار رؤیت و تخلف وصف، خیار تدلیس و ... مورد بررسی قرار میگیرد که نهایتاً در هر مورد نتیجه گرفته خواهد شد که آیا صرف اعمال قواعد عمومی، کافی خواهد بود یا این قراردادها، در بعضی از طرق انحلال قرارداد، قواعد خاص خود را می‎طلبند؟