هدف اصلی و غایی حرفه ی پرستاری، تأمین بهبودی و سلامت افراد تحت مراقبت است و به دلیل ارتباط مستقیم پرستاران با بیمار، این حرفه از اهمیت خاصی برخوردار است. بحث مسئولیت صاحبان حرف پزشکی و وابسته در طول تاریخ در همه جا متداول و مبتلا به بوده است و با طی فراز و فرود خود، به نظر می رسد به سمت مقصدی متناسب و معقول در حرکت است. در این رساله پس از بیان کلیاتی در خصوص مسئولیت و اقسام آن و بررسی پیشینه ی پرستاری و بیان وظایف رده های مختلف آن به مطالعه ی مسئولیت مدنی پرستار پرداخته شده و ماهیت و مبنا و ارکان مسئولیت این حرفه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. همانند سایر مسئولیت های حرفه ای مسئولیت مدنی پرستار وقتی محقق می شود که مجموعه ای از شرایط جمع باشند. برای ایجاد این مسئولیت باید ثابت شود که پرستار موظف به مراقبت از بیمار بوده است اما در اعمال مراقبت های لازم کوتاهی کرده و وظیفه ی خود را نقض نموده و در نتیجه بیمار آسیب دیده است. به عبارت دیگر باید ثابت شود که خسارت وارده به بیمار به دلیل خطای پرستار در انجام وظیفه ی خود بوده است. در برخی موارد پزشک و بیمارستان به عنوان کارفرمای پرستار، مسئول اعمال او شناخته می شوند و آن زمانی است که پرستار وظایف خود را تحت نظارت مستقیم و به دستور پزشک انجام می دهد یا این که به عنوان کارمند برای بیمارستان کار می کند و در این راستا متعهد به ارائه ی خدمات پرستاری به بیماران شده است.
