داوری از شیو ه های حل و فصل اختلاف و جایگزین دادگاه های دولتی است. دیوان داوری از یک طرف، اختلافی را بررسی می کند که مسئله ای ماهوی است و باید تابع یک نظام حقوقی باشد و از طرف دیگر در برگزاری داوری باید قواعد و تشریفاتی را رعایت کند تا نتیجه داوری، عادلانه باشد. همچنین از آنجا که داوری خود قدرت اجرایی الزام آور ندارد، ناگزیر متکی به نهادهای دولتی به ویژه دادگاه است. از گذشته تاکنون قوانین و دادگاهها به دلایل مختلف درصدد کنترل جریان داوری برآمده اند. در عین حال، عده ای از حقوقدانان و قضات در کشورهای مختلف نیز اعتقاد دارند، داوری می تواند بدون نیاز به قانون و دادگاه ملی و مستقل از آنها برگزار شود و موفقیت آمیز باشد. مقاله حاضر این موضوع را بررسی می کند که در وضعیت فعلی نظام های حقوقی تا چه حد داوری مستقل مورد پذیرش قرار گرفته است و آیا اساساً داوری خود آیین مطلوب است یا خیر؟
