شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در داخل کانونهای زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا در دسترس بودن آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار میرفت که به دنبال انقلاب صنعتی و سلطه اتومبیل در شهرها موضوع عابر پیاده به فراموشی سپرده شد. به دنبال آلودگی هوا، سیاست کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و کاهش سوخت فسیلی، رویکرد برنامه ریزی شهری در چند دهه اخیر در جهت احیای مقوله امکان افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها شکل گرفت. پیاده مدار کردن معابر، گامی برای رشد تعاملات اجتماعی است و افراد را بر آن میدارد تا با استفاده از وسایل نقلیه عمومی علاوه بر کمک بر کاهش ترافیک و آلودگی هوا بر زندگی ماشینی غلبه کنند. مسیرهای عابر پیاده به عنوان بخش جدایی ناپذیر سامانه حمل و نقل شهری و ارتباط دهنده مبدأ، مقصد با سواره رو است. با توجه به مسائل و مشکلاتی که وسایل نقلیه موتوری درون شهری به وجود آورده است، توجه جدی به پیاده راهها میتواند به کاهش مصرف سوخت، آلودگی هوا، معضلات ترافیکی و هزینه خانوارها منجر شود. پیاده روی در شهر همچنین سبب افزایش سلامتی جسمی و روحی شهروندان و خلق فضاهای شهری با کیفیت مناسب خواهد شد. در این پژوهش به تبیین نقش همپیوندی فضا در ارتقاء کیفیت طراحی پیاده راه خیابان ولیعصر شهر شهرکرد پرداخته شد. بدین منظور با استفاده از نظریه چیدمان فضا به تحلیل رابطه همپیوندی مردم – فضا پرداخته شد و هر یک پارامترهای مستقل نحو فضا با کمک نرم افزار DepthMap اندازه گیری و سنجش شد و پس از آن به تأثیر متقابل هر یک ا ز این پارامترها با پارامتر دیگر به طور توأم پرداخته شد. نتایج نشان داد که این خیابان از طول خطوط محوری، عمق فضایی، اتصال پذیری، انتخاب و همپیوندی مطلوبی برخوردار است. تحلیل نقشه همپیوندی نشان داد که طیف رن گهای گرم نشان دهنده همپیوندی بالا است. منطقه مورد مطالعه به صورت مجموعهای از محورهای همپیوند است که به تدری ج با دو ر دن از این محورهای همپیوندی، به فضاهایی با عمق بالا نزدیک میشویم. با مقایسه مقدار بیشینه همپیوندی در بافت به ارزش 96 / 2 میتوان به این نتیجه دست یافت که بافت خیابان ولیعصر با مقداری برابر با 77 / 2 در مجاورت مسیرهایی با همپیوندی بالا قرار گرفته است، در عین حال با توجه به طیف رنگی مسیرهایی که در بافت مشاهده میشود این بافت از همپیوندی بسیار خوبی برخوردار است و این مهم نشانگر یک همپیوندی مطلوب از خیابان ولیعصر میباشد. همچنین سنجش پارامترهای نحوی با وابسته نیز همچون قابلیت دسترسی، امنیت، خوانایی و انسجام و یکپارچگی حاکی از وجود وضعیتی مطلوب در این خیابان میباشد.به طور کلی نمودار پراکنش دادههای چیدمان فضایی نشان دا د که میزان عمق و همپیوندی در محدوده مورد مطالعه دارای همبستگی و رابطه خطی هستند؛ به نحوی که با افزایش میزان عمق، همپیوندی کاهش مییابد. همچنین در مورد همپیوندی و انتخاب این رابطه خطی وجود دارد، اما در مورد نسبت میان عمق و انتخاب این رابطه موجودیت ندارد و با افزایش عمق فضایی از میزان انتخاب آن مسیر کاسته میشود.در مجموع داد ههای گرافیکی تجزیه و تحلیل چیدمان فضا ابزار بسیار مؤثری در فرایند طراحی شهر محسوب م یشوند؛ به نحوی که تأثیر دخالتهای کالبدی در بافت شهر به صورت گرافیکی دیده میشود. لذا طراح شهری در مرحله ایجاد گزینه های مختلف طراحی میتواند تأثیر انتخاب خود را بر ساختار کلان شهر مشاهده کند و به بهترین نتایج دست یابد.
