ایده دهکده شهری به عنوان راهبرد تحقق پایداری در سکونتگاه هایی با شرایط مختلف و با انگیزه های متفاوت اقتصادی و اجتماعی، به عنوان راه حلی برای توسعه پایدار شهری و روستایی بکار رفته و موفقیت آن در بسیاری از نمونه ها نشان از جهان شمول بودن آن دارد. این ایده به عنوان راهبرد تحقق توسعه پایدار در انگلیس مطرح شد. هدف این الگو، خلق محیطی با کاربری ای های متفاوت، خودکفا، با اولویت حمل ونقل عمومی و پیاده روی و دارای فضاهای جمعی و جذاب برای تشویق توسعه ی اجتماع محلی و مشارکت عمومی است .در این پژوهش به بررسی و استخراج اصول طراحی در خصوص دهکده های شهری از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی، پرداخته شده است. در تدوین تجارب مرتبط با این ایده، پس از معرفی کلی پروژه و تاریخچه آن، دستورالعمل ها و راهکارهای کلیدی به کاررفته در هریک، بویژه از جنبه های معماری و طراحی شهری، دسترسی ها و مسیرها، کاربری های پیشنهادی، نوع ساختمان ها و همچنین راهکار های به کاررفته به منظور ارتقای پایداری و کاهش مصرف انرژی مطرح شده است. ایجاد سکونتگاه انسانی پایدار با استفاده از رویکرد دهکده شهری، راه حلی برای مشکلات موجود و کنترل توسعه بافت های ارگانیک خواهد بود. در این پژوهش سعی می شود تا با استفاده از مبانی نظری توضیح مفهوم دهکده شهری و بررسی تجارب موفق جهانی مرتبط با موضوع با توجه به شرایط بومی کشور برای یک نمونه موردی (سکونتگاه دره مراد بیگ شهر همدان ) ، به ارائه ی پیشنهادهایی برای دستیابی به راهبردهای کنترل توسعه و ساخت وسازهای ناهماهنگ در سکونتگاه های روستا-شهری کشور پرداخته شود. کاربست اصول این الگو، با توجه به شرایط هر منطقه و بعد از تطبیق با نیازهای ساکنان بومی، قابل تعمیم خواهد بود.
