اپیدمی کرونا یکی از مهم ترین مسائل روز دنیاست که حمل و نقل شهری را به طور قابل توجهی تغییر داده است و نقاط ضعف روش های حمل ونقل فعلی را بیشتر برجسته کرده است. این بحران فرصتی منحصر به فرد برای طراحی مجدد برنامه-های حمل و نقل شهری به شیوه ای پایدار تر و و مقاوم تر را فراهم کرده است. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی تأثیرعوامل زمینه ای در توسعه حمل و نقل فعال در دوران اپیدمی کرونا در شهر دورود می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس روش توصیفی – تحلیلی می باشد و با ابزار پرسش نامه محقق ساخته تأثیر عوامل زمینه ای از جمله سن و جنس و تحصیلات و... را بر حمل و نقل فعال در دوران اپیدمی کرونا مورد بررسی قرار داده است. جامعه آماری پژوهش شامل 180 نفر از ساکنان شهر دورود می باشد که با استفاده از نرم افزار sample power و سطح اطمینان 95 درصد محاسبه شده است. برای مدل سازی اثرات از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار amos بهره گرفته شده است. تحلیل یافته های منتج بیانگر آن است که عامل اجتماعی و سلامت در کنار هم با وزن عاملی 94/0 بیشترین بار عاملی و پس از آن عامل اجتماعی با بار عاملی 94/0در رده دوم و عامل اقتصادی با 60/0 کمترین بار عاملی را به خود اختصاص داده اند. در میان عوامل زمینه ای موثر نیز سن با بار عاملی 68/0 موثرترین عامل و فاصله از مرکز شهر به عنوان دومین عامل موثر و پس از آن جنسیت و تحصیلات بیشترین اثر را در میان عوامل زمینه ای داشته اند و درنهایت درآمد خانوار با بار عاملی 18/0 کمترین تأثیر را در انتخاب حمل و نقل فعال در دوران شیوع اپیدمی کرونا داشته اند. نتایج پایانی نشانگر آن است که عوامل زمینه ای در دوران شیوع این اپیدمی در شهر دورود با ضریب رگرسیونی 79/0 اثر بسیار زیادی بر توسعه حمل و نقل فعال در دوران این اپیدمی داشته است.
