چکیده: سنگدانه ها را میتوان مهمترین جزء بتن دانست که حدود 60تا 80 درصد حجم بتن را به خود اختصاص میدهد. از اینرو خصوصیات بتن تازه و سخت شده متاثر از کیفیت سنگدانه ها بوده اما نقش آن تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است. بر اساس مطالعات انجام شده توسط محقین مختلف، میتوان نفوذپذیری را مهمترین عامل در پایایی بتن دانست. عوامل متعددی نظیر نسبت آب به سیمان، مقدار، شکل و بافت سطحی مصالح سنگی، نوع و عیار سیمان و . . . بر میزان نفوذپذیری بتن موثر است. مقاله حاضر، اثر تغییرات حداکثر اندازه سنگدانه را بر خواص دوامی بتنهای معمول با نسبت آب به سیمان 0.55 ،مورد مطالعه قرار داده است. به این منظور پس از آمادهسازی مصالح سنگی )با حداکثر اندازه دانههای 9.5 ، 12.5، 19 و 25 میلیمتر و مدول نرمی ثابت( و ساخت بتن، انجام آزمایشهایی چون مقاومت فشاری، جذب آب مویینه، جذب آب حجمی، جذب آب سطحی، نفوذ و مهاجرت تسریع شده یون کلر در سنین مختلف در دستور کار قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، به طور کلی با کاهش حداکثر اندازه سنگدانه، مقاومت فشاری بتنهای مورد بررسی افزایش و پارامترهای دوامی آنها بهبود یافته است.
