بر اساس مطالعات انجام شده توسط محقین مختلف، می توان نفوذپذیری را مهم ترین عامل در پایایی بتن دانست. عوامل متعددی نظیر نسبت آب به سیمان، مقدار، شکل و بافت سطحی مصالح سنگی، نوع و عیار سیمان و . . . بر میزان نفوذپذیری بتن موثر است. مقاله حاضر، اثر تغییرات حداکثر اندازه سنگدانه را بر نفوذپذیری بتن های معمول با نسبت آب به سیمان 55/0، مورد مطالعه قرار داده است. به این منظور پس از آماده-سازی مصالح سنگی (با حداکثر اندازه دانه های 25، 19، 5/12 و 5/9 میلی متر و مدول نرمی ثابت) و ساخت بتن، انجام آزمایش هایی چون مقاومت فشاری، جذب آب مویینه، جذب آب حجمی و جذب آب سطحی در سنین مختلف در دستور کار قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، با کاهش حداکثر اندازه سنگدانه از میزان نفوذپذیری بتن کاسته می شود.
