درطول تاریخ بدن با دو رویکرد مواجه بوده است:رویکردطرد وانکاربدن و رویکرد نوین به مثابه تلقی بدن همچون یک سرمایه.دررویکرد دوم و توام با شکل گیری جامعه بدنی،بدن به عنوان پروژه ای اقتصادی ورسانه ی هویت درنظرگرفته شده است.این اندیشه های نوین زمینه ساز مطالعات گسترده دراین حوزه باروش کمی ،ازبیرون وبافرضیه های مشابه درمورد جراحی زیبایی گشته که اکثرآن ها نیزبه نتایج همانندی دست یافته اند. تحقیق حاضر با بهره گیری از نظریه مبنایی بدنبال مطالعه ی کیفی نقش جراحی زیبایی در هویت اجتماعی،سرمایه ی بدنی ،منزلت اجتماعی وپذیرش اجتماعی درمیان جوانان شهرهمدان است.نتیجه پژوهش بیان گرآن است که عومال بسیاری مانند دیگری درخویشتن همراه با انگ،من در خویشتن منفی وطردچهره به عنوان شرایط علی جراحی زیبایی ،وجود مشکل در بینی ،نقش رسانه وتحریک دیگری مهم به عنوان شرایط زمینه ای جراحی زیبایی می باشد.تصورایده آل ذهنی،اقتضائات سنی،فرهنگ جوانی نیز به عنوان عامل مداخله گر درگرایش کنشگران به سمت جراحی زیبایی است. درمواجه با شرایط فوق،آنها به دنبال انتخاب پزشک وانتخاب مدل بینی به عنوان راهبرد جراحی زیبایی هستند.مشارکت کنندگان پژوهش براساس سه ملاک دستیابی یا عدم دستیابی به تصورات ایده ال بدنی،تغییر یا عدم تغییر درخودپنداره و تداوم یا عدم تداوم اندیشه تغییر به سه سبک هویت ترمیمی با تجربه مثبت،هویت ترمیمی با تجربه منفی،وهویت مشروعیت بخش دسته بندی شده اند که نتایج جراحی زیبایی با توجه به سبک های هویتی آنان متفاوت بود.
