اوقات فراغت جزء جدایی ناپذیرزندگی امروزی شده است.با افزایش پیچیدگی های زندگی امروزی و ارتقاء امکانات رفاهی که درزندگی به وجود امده نیاز به اوقات فراغت امری مسلم شده است.اوقات فراغت برای تمام دوره های زندگی است نه تنها برای نسل جوان بلکه برای نسل بزرگ سال مقوله قابل توجهی است.دراین میان به نظرمی رسد موضوع مهم نحوه برداشت نسل جوان و نسل بزرگ سال از اوقات فراغت است.هدف از این پژوهش بررسی ارزش ها و نگرش هایی است که دو نسل مزبور نسبت به اوقات فراغت دارند.نظریات مربوط به نسل و اوقات فراغت به عنوان ظریات پایه انتخاب شده اند.روش این مطالعه کیفی است.براین اساس ازطریق تحلیل محتوای متعارف می کوشیم تا نحوه برداشت دو نسل جوان وبزرگ سال را نسبت به اوقات فراغت درشهرهمدان را موردمطالعه قراردهیم.تعدادپاسخ گویان 16نفربودندکه از این میان نه نفرنسل جوان و هفت نفر ازنسل بزرگ سال بودند.باتوجه به یافته ها می توان به این نتیجه رسید که نحوه برداشت ازاوقات فراغت برای نسل جوان وبزرگ سال در حال تغییر است.امااین تغییر برای نسل جوان بیشتربه چشم می خورد. نحوه برداشت نسل جوان ونسل بزرگسال درحال تغییر است.امااین تغییر برای نسل جوان بیشتربه چشم می خورد.بین نحوه برداشت نسل جوان و نسل بزرگسال تفاوت نسلی را می توان دید،هرچند هردو نسل اشتراکاتی درنحوه برداشت دارندامااین تفاوت نسلی نیز قابل توجه است.از جمله مقولاتی که از تحلیل داده های دو نسل به دست آمدمی توان به این موارد اشااره نمود:نحوه برداشت از اوقات فراغت،فعالیت بیرون محوروخانه محورفراغت،عامل تغییرفراغت،انگیزه انجام از فراغت،انواع فراغت،نگرشش های جنسیتی،ارزش های فرهنگی،تحصیلات و طبقه اجتماعی.
