در روند گذار از سنت به مدرنیسم عرصه های متعدد فرهنگی، اجتماعی و ... دچار تحول می شوند. خانواده هم از این تحولات به دور نبوده، برخی کارکردهای خود را از دست داده و به خانواده کژکارکرد تبدیل شده است. مراد از خانواده ی کز کارکرد خانواده ای است که قادر به تامین نیازهای تکاملی اعضا نبوده مرزهای بین اعضا نامشخص است و لذا همکاری و حمایت رخ نمی دهد. عوامل در نظر گرفته شده در ایت تحقیق عبارتند از : ساختار خانواده، نوع جامعه پذیری، فردگرایی و ناسازگاری خانواده. روش مطالعه پیمایشی و ابزار آن پرسشنامه ی محقق ساخته بوده است. تعداد نمونه برابر 258 نفر و روش نمونه گیری نیز خوشه ای چند مرحله ای بوده است. نتایج نشان می دهد که هرچه فاصله ی سنی بین والدین و فرزندان بیشتر باشد میزان ناسازگاری و کزکارکردی در خانواده بالا می رود. انتظارات والدین و عدم تفکیک نقش والدین رابطه ی معنادار و معکوسی با کژکارکردی خانواده دارد. هر دو نوع جامعه پذیری سهل انکارانه و سخت گیرانه کژکارکردی را افزایش می دهد.
