ارتعاشات میوهها در هنگام حملونقل از دلایل اصلی صدمات وارده به محصولات کشاورزی و افت کیفیت آنها میباشد. در این تحقیق، اثر شرایط مختلف حملونقل که شامل دو نوع ماشین با سیستم تعلیق متفاوت (کامیون بادی و فنری)، سه سطح ارتفاع جعبه درون کامیون (کف، وسط و بالا)، دو موقعیت قرارگیری جعبه (اکسل جلو و عقب)، دو محل قرارگیری میوه درون جعبه (ردیف بالا و پایین) و دو نوع جاده آسفالت بزرگراه و آسفالت درجه دوم میباشند بر میزان انرژی جذب شده میوه گوجهفرنگی بهعنوان شاخص مقاومت به کوفتگی توسط آزمون پاندول مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان انرژی جذب شده نمونههای شاهد (ارتعاش ندیده) به روش چندگانه در ارتفاع ثابت در حد تسلیم دینامیکی اندازهگیری شد، سپس نمونههای حملونقل شده در همین سطح انرژی تحت آزمون قرار گرفتند. مقاومت به کوفتگی در میوه بر مبنای اختلاف بین انرژی جذب شده نمونههای حملونقل شده با نمونه شاهد برحسب درصد در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس، معنیداری اثرات مستقل و برخی عوامل متقابل را در سطوح احتمال 1 و 5 درصد در دو نوع جاده آسفالت نشان داد، بین کاهش ارتفاع قرارگیری میوه نسبت به کف وسیله نقلیه و افزایش مقاومت به کوفتگی رابطه معنیداری وجود دارد، بهطوریکه کمترین مقاومت به کوفتگی در موقعیت عقب، بالاترین ارتفاع از کف کامیونت فنری روی آسفالت درجهدوم در ردیف های میوه پایین و 491 درصد افزایش انرژی جذب شده نسبت به شاهد و بیشترین مقاومت به کوفتگی در جعبه های واقع روی / 488 و 11 / بالای جعبه که بهترتیب 59 176 درصد افزایش انرژی جذب شده نسبت به شاهد) مشاهده شد. همچنین مقایسه میانگین / اکسل جلو سیستم تعلیق بادی در آسفالت بزرگراه ( 76 کامیون، ارتفاع قرارگیری و محل قرارگیری میوه درون جعبه در آسفالت درجهدوم حاکی از آن بود که مقاومت به کوفتگی میوههای ردیف های بالا و پایین جعبههای مستقر در کامیونت فنری در همه سطوح ارتفاع کاهش معنیداری نسبت به وضعیت متناظر آن در کامیون بادی دارد، نتایج کلی نشان داد بین کاهش مقاومت به کوفتگی و افزایش ارتعاشات سیستم تعلیق (پاسخ به ناهمواریهای جاده) اختلاف معنیداری حاکم است. بهطور کلی اکسل عقب هر دو وسیله نقلیه و بالاترین ارتفاع جعبه روی آن نامناسبترین مکان برای حملونقلهای طولانی مدت میوهها به حساب میآید.
