بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی هلو و سایر درختان میوه هسته دار ناشی از Verticillium dahliae یکی از بیماری های مهم این درختان است که در بسیاری از مناطق دنیا باعث خسارت های جدی اقتصادی می شود. کنترل شیمیایی بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی به دلیل برخورداری از دامنه میزبانی بسیار گسترده، خاک زاد بودن و دارا بودن میکرواسکلروت های بادوام ، مشکل و پرهزینه است. یکی از راهکارهای جایگزین، استفاده از عوامل میکروبی مفید است. در این مطالعه، 85 جدایه ساکن رایزوسفر و اندوفیت هلو و سایر درختان هسته دار از مناطق دارای سطح وسیع باغ های هلو و سایر درختان میوه هسته دار واقع در استان آذربایجان غربی جداسازی و با روش های ریخت شناسی و مولکولی شناسایی شدند. این جدایه های قارچی متعلق به هشت جنس قارچی Trichoderma، Aspergillus، Penicillium، Fusarium، Alternaria، Clonostachys، Aurobasidium و Cryptococcus بودند. پتانسیل این جدایه ها در آزمایشگاه در سه آزمایش کشت متقابل، بررسی تأثیر عصاره صاف شده کشت مایع و تأثیر این عوامل روی پایداری میکرواسکلروت با تأکید بر نتایج آزمایش تأثیر عوامل کنترل بیولوژیک روی پایداری میکرواسکلروت ها مورد ارزیابی قرار گرفت. درمجموع این سه آزمایش، جدایه Trichoderma asperellum AE66 با میانگین بازدارندگی کل 85/73 درصد، بیش ترین تاثیر را داشت و برای آزمایش های گلخانه ای انتخاب شد. در آزمون های گلخانه ای پس از بررسی میزان فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز، کیتیناز و بتا-1و3-گلوکاناز در روزهای 4، 8، 13 و 18، تأثیر کیتوزان و جدایه T. asperellum AE66 به صورت جداگانه و تلفیقی روی شدت بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی مورد ارزیابی قرار گرفت که تیمار تلفیقی V. dahliae و T. asperellum AE66 با حفاظت 17/62 درصدی بالاترین حفاظت را در برابر پژمردگی ورتیسیلیومی به همراه داشته است.
