توت فرنگی میوه ای است با فسادپذیری بالا که در معرض حمله عوامل قارچی به خصوص قارچ بوتریتیس سینره آ عامل ایجاد پوسیدگی خاکستری بوده و عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. در این پژوهش تاثیر نمک تترابورات پتاسیم روی رشد قارچ مذکور در شرایط درون شیشه ای و هم چنین روی شدت بروز پوسیدگی خاکستری و برخی شاخص های کیفی میوه توت فرنگی رقم سلوا طی انبارداری بررسی شد. غلظت های مورد استفاده از محلول بورات در آزمایش درون شیشه ای شامل صفر (شاهد) ، 5/0، یک، 5/1، دو، 5/2 و سه درصد در دو پی اچ هفت و نه روی محیط کشت قارچ بوتریتیس و در آزمایشات مربوط به میوه های مایه کوبی شده با سوسپانسیون اسپور قارچ، محلول های یک و 5/1 درصد (با 9 =pH) و دو و 5/2 درصد (با 7 =pH) بودند. جهت ارزیابی شاخص های کیفی، میوه ها بدون آلوده سازی با اسپور قارچ فقط با غلظت های مختلف محلول بورات تیمار شده و در انبار سرد نگه داری گردیدند. نتایج نشان داد اضافه کردن بورات به غلظت یک درصد و بالاتر از آن در پی اچ قلیایی و دو درصد و بالاتر از آن در پی اچ خنثی، سبب جلوگیری کامل از رشد قارچ بوتریتیس در شرایط درون شیشه ای شد. هم چنین تیمار میوه های توت فرنگی با محلول 1 درصد بورات، سبب کنترل پوسیدگی خاکستری در میوه های آلوده به قارچ (بروز کم ترین درجه پوسیدگی) و حفظ برخی ویژگی های کیفی میوه های تیمار شده شامل تلفات وزن، سفتی بافت و آلودگی قارچی آن ها طی انبارداری گردید.
