داود رئوفی

پودر مگهمایت (γ- Fe2O3) در سال 1927 به صورت سفید رنگ، بی رنگ مایل به آبی و قهوه ای فرآوری شد. این پودر دارای ساختاری کریستالی و ایزومتریک (متشابه و یکسانی) است که به روش اکسیداسیون بدست می آید. مگهمایت از اعضای خانواده اکسیدهای آهن می باشد و ساختاری بسیار مشابه با مگنتایت دارد که فری مغناطیس است. این اکسیدها تنوع زیادی در ساختار و حالت های آبی دارند و از این رو یافته های مربوط به جزئیات ساختاری، ترمودینامیکی و واکنش پذیری اکسیدهای آهن هنوز هم ناتمام باقی مانده است. از این رو خواص فیزیکی (مغناطیسی) و شیمیایی این اکسیدها معمولا با اندازه ذرات و میزان جذب آبشان تغییر می کنند. در میان چندین حالت کریستالی بی آب آهن داری که از این اکسیدها وجود دارد، دو فاز مغناطیسی مگهمایت (γ- Fe2O3) و هماتیت(α-Fe2O3) دارای کاربردهای بیشتری هستند. کاربردهای واقعی در ابزارهای مختلف، نیازمند شکل لایه نازک این اکسیدها می باشد. آماده سازی و تهیه این اکسیدها بصورت لایه نازک می-تواند به طور کلی به روش های شیمیایی و فیزیکی تقسیم شود. نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن که اساس کاربرد آنها در ابزارهای فنی می باشد، در طی سال های اﺧﻴر موضوع اصلی پژوهش های فراوانی بوده است. در این پایان نامه ابتدا با استفاده از روش هم رسوبی شیمیایی (chemical coprecipitation technique) نانوذرات مغناطیسی مگهمایت را سنتز و سپس با بهره گیری از روش اسپری پایرولیز (spray pyrolysis technique) نمونه های لایه نشانی شده، فرآوری شدند. نمونه های لایه نازک تهیه شده از نانوذرات مگهمایت را در کوره حرارتی هر یک به مدت 8 ساعت در دماهای ℃400، ℃ 500 و ℃600 درجه سلسیوس بازپخت شدند. خواص اپتیکی آنها توسط طیف سنجی ماورای بنفش – مرئی (Uv-Vis) و طیف مادون قرمز (IR) بررسی شد و ساختار آنها نیز توسط آنالیزهای پراش اشعه ایکس ( XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد مطالعه قرار گرفت.