در این مطالعه نتایج تجربی تومورهای سرطانی که دیگران با استفاده از روش آنالیز مقیاس بندی بدست آورده اند را مورد بررسی قرار می دهیم استنباط می کنیم که مدل برآرایی پرتو مولکولی که برای رشد تومورهای سرطانی پیشنهاد شده است، برای آن دسته از تومورهای در حال بهبود صدق نمی کند. بنابراین، ضمن بررسی دلایل این امر، مدل رشدی ارایه می کنیم که این دلایل را پوشش دهد. برهمین اساس مدل رشد ادواردز-ویلکنسون در حضور نوفه غیر فعال را ارایه کرده ایم. طبق محاسبات ما، نماهای رشد، ناهمواری کل و ناهمواری موضعی برای این مدل در نقطه بحرانی، به ترتیب برابر 94/0، 23/1 و 92/0 بدست آمده که با نتایج تجربی تطابق خوبی دارد.
