جهان تاکنون سه انقلاب صنعتی را در گذشته شاهد بوده است. نخستین انقلاب، در سال 1784 روی داد؛ زمانی که بشر توانست نیروی مکانیکی را رام سازد و به صورت نظام وار از جانوران دوری جوید. توسعه ی ماشین بخار، نقش اساسی در این انقلاب ایفا نمود. دومین انقلاب، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، با ظهور اشکال نوینی از تولید محصولات صنعتی، خود را نشان داد. سامانه های دیجیتالی، ارتباطات مدرن و توسعه ی رایانه های مدرن، طلیعه دار انقلاب صنعتی سوم بودند که برای ما محصولاتی مانند تلفن های هوشمند و رسانه های اجتماعی را به ارمغان آورند. درخشش این انقلاب، توامان با اوج یافتن فناوری اطلاعات بود. انقلاب صنعتی چهارم را می توان با گستره ای از فناوری های نوین تعریف نمود. این انقلاب، جهان های فیزیکی، دیجیتالی و زیستی را به یکدیگر هم جوش داده و بر همه ی رشته ها، اقتصاد و صنایع، اثر خود را فرود می آورد.پایه ی انقلاب صنعتی چهارم، انقلاب دیجیتالی است که بر آن اساس شیوه های نوینی تدوین گردیده که فناوری ها می توانند در جوامع نفوذ یافته، لانه گزیده و حتی در بدن انسان کاشته شوند.پیشرفت در رباتیک و اتوماسیون، هوش مصنوعی، فناوری نو و زیست فناوری، رایانش کوانتومی، اینترنت اشیاء، چاپ سه بعدی، وسایل خودکار، فناوری های عصبی و فزونی دهندگان مغز، ویرایش ژنی و طراحی هستی، از فناوری های کلیدی هستند که سوخت رسان این انقلاب بوده و عملکرد اقتصاد مدرن را به صورت ریشه ای متحول خواهد ساخت و بر سطح اشتغال و شکل مشاغل، ماهیت کار، مدل های عملیاتی کسب و کار، دولت ها، کشورها، مناطق، شهرها، امنیت بین المللی، جامعه، هویت فردی، اخلاق، ارتباطات انسانی و مدیریت اطلاعات فردی و جمعی، اثرات مرزشکنی فرود می آورد که آذرخش های آن هم اکنون از هم گرایی فناوری ها، در حال پدیداری هستند. از این رو، مقولات انقلاب صنعتی چهارم، نه تنها در صنایع و فناوری های آینده بازتاب دارد بلکه بر ماهیت فرد، اقتصاد و جهان کسب و کار نیز اثرات مثبت و منفی از خود نشان خواهد داد.
