چکیده: کارآفرینی فرآیند خلق چیز های جدید و با ارزش از طریق اختصاص زمان و تلاش لازم، تقبل ریسک های مالی، اقتصادی و اجتماعی و دریافت پاداش های مالی، رضایت فردی و استقلال است. در کشور ما این صنعت مهم به طور شایسته ای شکل نگرفته است و شناخت و آگاهی چندانی نیز نسبت به آن وجود ندارد. تنها شناخت صنعت سرمایه گذاری ریسک پذیر برای راه اندازی و توسعه این مهم در کشور کافی نیست بلکه این امر نیازمند ایجاد شرایط و زیرساخت های مناسب است. بنابراین راه حل اصلی در رفع مشکلات سیستم ملی نوآوری کشور در حوزه ی تامین مالی ریسک پذیر، شناسایی این عوامل در سطح ملی و تلاش برای ایجاد محیط مساعد فعالیت سرمایه گذاران ریسک پذیر است. این پژوهش به بررسی رابطه بین کارآفرینی و خطرپذیری برای کشور ایران در بازه ی زمانی 2008-2015 پرداخته است.متغیر وابسته ی پژوهش، کارآفرینی می باشد که شاخص کارآفرینی نوپا (tea)به عنوان معرف این متغیرانتخاب و از مرکزدیده بان جهانی کارآفرینی gem) )جمع آوری شده است ، همچنین برای متغیر خطرپذیری،داده های ریسک سیاسی ،مالی و اقتصادی و ریسک مرکب (ترکیب سه شاخص مزبور)به عنوان متغیرهای مستقل ، از مؤسسه بین المللی برآورد کننده ریسک icrg گردآوری شده است.داده های فصلی این متغیرها در دو مدل مجزا به روش خود توضیح با وقفه گسترده (ardl)برآورد شد.درمدل اول به تبیین رابطه ی ریسک مرکب و کارآفرینی تحت فرضیه اصلی پژوهش پرداخته شد که نتایج حاکی از رابطه ی منفی و معنادار بین ریسک مرکب و teaمی باشد. در الگوی دوم انواع ریسک در مقابل کارآفرینی برآورد شد. مطابق نتایج در بلندمدت علامت اثرگذاری متغیرهای توضیحی ریسک اقتصادی و ریسک سیاسی مثبت و معنادار ولی علامت اثرگذاری متغیر ریسک مالی منفی و معنادار بوده با این تفاوت که علامت اثرگذاری متغیر ریسک سیاسی در دوره ی کوتاه مدت منفی و معنادار و علامت متغیرهای ریسک اقتصادی و ریسک مالی در دوره کوتاه مدت مطابق علامت دوره بلندمدت ظاهر شده است. همچنین لازم به ذکر است که در یک دوره ی کوتاه مدت، مثبت بودن ضریب کارآفرینی دوره ی قبل اثری مثبت بر کارآفرینی دوره ی جاری داشته است. به این مفهوم که با بهبود رشد کارآفرینی طی سال های اخیر شاهد بهبود در شاخص کارآفرینی طی دوره های آتی خواهد بود.
