طراحی پلیمرهای هوشمند با ظرفیت بالای بارگیری دارو و پایداری مناسب برای کنترل دارورسانی داروهای خاص هدف تحقیقاتی این پایان نامه می باشد. در این راستا نخست، نانوذره مغناطیسی آهن (MNPs) سنتز شده در ابعاد کوچک (20 تا 30 نانومتر) با تری متوکسی سیلیل پروپیل متآکریلات (TMSPMC)، اصلاح سطحی می شود، سپس با پلیمره کردن رادیکالی گروه عاملی آلکنی در حضور آزوبیس ایزوبوتیرو نیتریل (AIBN) به عنوان آغازگر و مونومرهای N-ایزوپروپیل آکریل آمید (NIPAAM) و N-وینیل پیرولیدون (NVP)، همچنین اتیلن گلیکول دی متیل آکریلات (EGDMA) به عنوان اتصال دهنده عرضی، بستر مناسبی برای بارگذاری داروی ضد التهاب مزالازین (MES) سنتز شد. با آرایش مونومرها، تلاش شده است تا سامانه ای طراحی شود که افزون بر حمل دارو و رساندن آن به سلول های هدف، به برخی محرک های محیطی مانند تغییر دما و نیز تغییر pH پاسخ دهند. در ضمن این پلیمرها با این روش به راحتی قابل تهیه بوده و نیاز به شرایط خاصی ندارند و همچنین سازگاری خوبی با محیط زیست داشته و قابل فرسایش اند. این بسترها با فنون مختلفی از جمله پرتو فروسرخ، پراش پرتو ایکس، آنالیز گرمایی، میکروسکوپ الکترونی عبوری یا روبشی و مغناطیس سنج نمونه مرتعش شناسایی گردیدند. همچنین تأثیر pH و زمان بر روی منحنی رهش دارو مورد بررسی قرار گرفته است.
